Już nie mam sił

Modlitwa inspirowana Psalmami.

więcej »

NA NIEDZIELĘ I UROCZYSTOŚCI

Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata

Komentarze biblijne i liturgiczne, propozycje śpiewów, homilie, Biblijne konteksty i inne.

więcej »

Szukaj z nami Światła nadziei

Adwent z Wiara.pl 2004 Spis treści

Poniedziałek 20 grudnia 2004 (IV tydzień Adwentu)

O Bogu, który chciał za dużo (Iz 7,10-14; Ps 24; Łk 1,26-38)

Rozmowa zeszła na kwestię świętości. To był jego ulubiony temat - powołanie wszystkich do świętości. Dlatego dopiero po chwili zauważył, że to, co z zapałem mówił, wywołuje negatywne reakcje u pary gospodarzy. To go zbiło z tropu i zamilkł nabierając głęboko powietrza.

- Nas to nie dotyczy - powiedziała kobieta. - My jesteśmy oboje rozwodnikami. Nie dla nas niebo. Nie dla nas świętość. Nam nie wolno nawet przystępować do Komunii... Dlatego nie będziemy się wysilać. Po co? Bóg nas już przekreślił. Jego wymagania nas przerosły.

W ostatnich przedświątecznych dniach Kościół katolicki przypomina najważniejsze wydarzenia poprzedzające narodzenie Bożego Syna. Dzisiaj - opis Zwiastowania.

To zdumiewająca opowieść. Nie tylko ze względu na to, jak zachowuje się Maryja. Nie naruszając niczym podniosłości chwili z kobiecą roztropnością rozmawia o szczegółach. To pokazuje wielkość Jej wiary lepiej niż najwznioślejsze słowa.

Zdumiewające jest również zachowanie anioła. Dlaczego dodaje Jej odwagi, skoro Maryja się nie przestraszyła? Anioł mówi nie tylko do Maryi, ale do wszystkich ludzi, którzy – każdy na swoim poletku – mają do wypełnienia powierzoną przez Boga misję. Do mnie też.

Często paraliżuje mnie strach, lęk, że nie podołam, że zadanie mnie przerasta, że braknie mi sił, kompetencji, wytrwałości... Mówię Bogu „nie” i czuję się w porządku. Chciał za dużo.

Bzdura. To ja za mało chcę dać. Z siebie.

Kościół naucza:

Eucharystia jest światłem przede wszystkim dlatego, że w każdej Mszy św. Liturgia Słowa Bożego poprzedza sprawowanie Liturgii Eucharystii – w jedności dwóch «stołów» – stołu Słowa i stołu Chleba. Tę ciągłość widać w mowie eucharystycznej z Ewangelii św. Jana, gdzie Jezus od zasadniczego przedstawienia swej tajemnicy przechodzi do zobrazowania wymiaru ściśle eucharystycznego: «Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a krew moja jest prawdziwym napojem» (J 6, 55). Wiemy, że ta właśnie mowa wprawiła w zakłopotanie znaczną część słuchaczy, skłaniając Piotra, by stał się wyrazicielem wiary innych Apostołów i Kościoła wszech czasów: «Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego» (J 6, 68). W perykopie o uczniach z Emaus sam Chrystus zabiera głos, by ukazać, «zaczynając od Mojżesza poprzez wszystkich proroków», jak «wszystkie Pisma» prowadzą do tajemnicy Jego osoby (por. Łk 24, 27). Jego słowa powodują «poruszenie» serc uczniów, chronią ich przed mrokiem smutku i rozpaczy, wzbudzają w nich pragnienie pozostania z Nim: «Zostań z nami, Panie» (por. Łk 24, 29).
(Jan Paweł II, Mane nobiscum 12)

Kościół modli się:

A po nasyceniu się
Takie odmawiajcie modły dziękczynne:
Dziękujemy Ci, Ojcze święty,
Za święte Imię Twoje,
Któremu zgotowałeś mieszkanie w sercach naszych,
I za wiedzę,
I za wiarę,
I za nieśmiertelność,
Którą nam poznać dałeś przez Jezusa, Sługę swego.
Tobie chwała na wieki!
Ty, Panie wszechmocny, .
Stworzyłeś wszystko dla Imienia swego,
Pokarm i napój dałeś ludziom na pożywienie,
Aby do Ciebie dziękczynne zanosili modły.
Nam zaś darowałeś pokarm duchowy,
I napój,
I żywot wieczny,
Przez Sługę swego.
Przede wszystkim dziękczynne do Ciebie wznosimy modły,
Bo jesteś Wielmożny.
Tobie chwała na wieki!
(Didache)

Adoracja Najświętszego Sakramentu:

Boże mój, uczyń mnie zdolnym do tego, abym mógł Tobie sprostać, bo tylko Ty jeden możesz to uczynić. Oczyść serce moje i umysł od wszystkiego, co przeminęło. Wymaż we mnie wszystkie słabych serc; przeto przyjąłeś ludzkie ciało i ludzką krew, aby one właśnie, będąc Boga Ciałem i Krwią, stały się życiem naszym.

Jakaż to myśl straszliwa! Z innymi inaczej postępujesz, ale co mnie się tyczy, Ciało i Krew Boga są jedynym moim życiem. Zginę bez nich, ale czy nie zginę z nimi i przez nie? Jakże mogę się zdobyć na taką śmiałość, aby Bogiem się karmić? Boże mój, w potrzasku jestem — czy mam pójść naprzód, czy raczej się cofnąć? Pójdę naprzód: pragnę spotkać Ciebie. Otworzę usta i przyjmę Twój dar. Z wielkim lękiem to czynię i drżeniem, ale cóż innego mogę uczynić? Do kogóż pójdę, jeśli nie do Ciebie? Któż oprócz Ciebie może mnie ocalić? Któż oprócz Ciebie może mnie oczyścić? Któż oprócz Ciebie może sprawić, abym siebie samego przezwyciężył? Któż oprócz Ciebie może dźwignąć moje ciało z grobu? Przychodzę więc do Ciebie ze wszystkimi mymi potrzebami, z lękiem, ale i z wiarą.

(J.H. Newman)

«« | « | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | » | »»

Tydzień z Wiara.pl

Uroczystość Chrystusa Króla

Chrystus Królem i Panem całego świata. Komentarze do liturgii i modlitwa wiernych.

Władca królów ziemi

Garść uwag do czytań na Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata roku B z cyklu „Biblijne konteksty”.

		Dzisiaj: 23.11.2024
	
			«
		
			»
		Listopad 2024
	
				N
				P
				W
				Ś
				C
				P
				S
			
											27
				
											28
				
											29
				
											30
				
											31
				
											1
				
											2
				
											3
				
											4
				
											5
				
											6
				
											7
				
											8
				
											9
				
											10
				
											11
				
											12
				
											13
				
											14
				
											15
				
											16
				
											17
				
											18
				
											19
				
											20
				
											21
				
											22
				
											23
				
											24
				
											25
				
											26
				
											27
				
											28
				
											29
				
											30
				
											1
				
											2
				
											3
				
											4
				
											5
				
											6
				
											7