Szukaj z nami Światła nadziei

Adwent z Wiara.pl 2004 Spis treści

Czwartek 23 grudnia 2004 (IV tydzień Adwentu)


Nie wierzę Ci, Panie Boże (Ml 3,1-4; 4,5-6; Ps 25; Łk 1,57-66)

Przebieraniec udający mnicha krzyczy w telewizyjnej reklamie telefonów komórkowych „Nie wierzę!”. Czy tak samo zawołał w swoim sercu kapłan Zachariasz, gdy dowiedział się, że mimo starości zostanie ojcem?

Wydaje się niemożliwe krzyknąć „Nie wierzę!”. Gdy mówi sam Bóg. A jednak, spoglądam na moje życie i widzę, że to wcale nie takie niemożliwe. Najdziwniejsze, że to niedowierzanie Bogu bardzo często łączy się z modlitwą. Co prawda proszę Boga o różne rzeczy, ale niejednokrotnie robię to raczej dla zasady, niejako „na zapas”, żeby nie usłyszeć w przyszłości, iż nie chciało mi się nawet pomodlić w jakiejś kwestii. Ale gdyby Bóg zawsze kierował się tą zasadą, którą zwykle stosował Boży Syn czyniąc cuda i znaki „Niech ci się stanie według twojej wiary”, to raczej niewiele moich modlitw zostałoby wysłuchanych.

Skąd we mnie to niedowiarstwo? Skąd ten dystans do Bożych chęci i możliwości? Czy Bóg mnie kiedykolwiek zawiódł?

Nie zawiódł.

No to dlaczego? Milczę jak Zachariasz po spotkaniu z aniołem.

Kapłan Zachariasz, Tomasz zwany Didymos, ja - wszyscy mamy cos wspólnego. Mamy za mało wiary. Najpierw chcemy zobaczyć. A to działa dokładnie odwrotnie.

Kościół naucza:

Nie ulega wątpliwości, że najbardziej oczywistym wymiarem Eucharystii jest uczta. Eucharystia narodziła się w wieczór Wielkiego Czwartku w kontekście wieczerzy paschalnej. Dlatego w jej strukturę wpisany jest sens uczty: «Bierzcie i jedzcie... Następnie wziął kielich i... dał im mówiąc: Pijcie z niego wszyscy...» (Mt 26, 26-27). Ten aspekt dobrze wyraża relację komunii, którą Bóg pragnie nawiązać z nami i którą my sami winniśmy rozwijać w naszych wzajemnych stosunkach.

Nie można jednak zapominać, że uczta eucharystyczna ma też i przede wszystkim wymiar ofiarniczy. W niej Chrystus przedkłada nam na nowo ofiarę spełnioną raz na zawsze na Golgocie. Choć jest w niej obecny jako zmartwychwstały, nosi znaki swej męki, której «pamiątką» jest każda Msza św., jak nam przypomina liturgia aklamacją po konsekracji: «Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, wyznajemy Twoje zmartwychwstanie...». Uobecniając przeszłość, Eucharystia równocześnie kieruje nas ku przyszłości – ku ostatecznemu przyjściu Chrystusa na końcu dziejów. Ten aspekt «eschatologiczny» nadaje Sakramentowi Eucharystii porywającą siłę, która pozwala iść drogą chrześcijańską z nadzieją.
(Jan Paweł II, Mane nobiscum 15)

Kościół modli się:

Wszechmogący, wieczny Boże, Panie wszechrzeczy, Stwórco i Rządco świata, który człowieka ozdobą świata stworzyłeś przez Chrystusa i prawo mu dałeś tak przyrodzone, jak pisane, aby jako istota rozumna urządził według nich swoje życie; który upadłemu dobroć swą objawiłeś na podnietę ku pokucie, spojrzyj na tych, co ugięli przed Tobą kark duszy i ciała, boć nie chcesz śmierci grzesznika, jeno pokuty, aby się odwrócił od niezbożności swej i żył. Który przyjąłeś pokutę Niniwitów, który chcesz, aby wszyscy ludzie byli zbawieni i przyszli ku uznaniu prawdy, który ojcowskim miłosierdziem przyjąłeś syna rozrzutnika, marnotrawcę i lubieżnika (por. Łk 15,11-32), ponieważ czynił pokutę, przyjmij teraz także skruchę tych, co Cię o to błagają, bo nie masz człowieka, który by nie grzeszył: „bo jeśli będziesz obaczał nieprawości, Panie, Panie, któż wydzierży? Albowiem u Ciebie jest ubłaganie” (Ps 130,3-4), i przywróć ich w pierwotnej czci i godności Twemu świętemu Kościołowi przez Chrystusa, naszego Boga i Zbawiciela, przez którego Tobie chwała i uczczenie w Duchu Świętym na wieki. Amen.

I diakon niech powie: „Odejdźcie, pokutnicy”, i doda: „Niech nie odejdzie żaden z tych, którym nie wolno". My, wierni, ugnijmy kolana. Prośmy Boga przez Jego Chrystusa. Wszyscy jednogłośnie przez Jego Chrystusa wzywajmy Boga.
(Konstytucje Apostolskie, Modlitwa za pokutników)

Adoracja Najświętszego Sakramentu:

Per ipsum. A Kiedy inne istoty zaczęły istnieć, żyły przez Ciebie. Nie zaczerpnęły istnienia z siebie samych. Otrzymały je tylko poprzez Twoją określoną wolę, przez Twój wiekuisty zamysł, wyłącznie przez Twoje działanie. Pochodzą całkowicie od Ciebie. Od wieczności, w głębokim oceanie szczęśliwości Twojej, zaplanowałeś wszystko, co we właściwej porze miało nastąpić. Nie ma substancji, choćby najmniej ważnej, która by nie pochodziła z Twojego planu i z Twojego działania. Co więcej, każda nowa dusza otrzymuje istnienie tylko przez bezpośrednie Twoje postanowienie i działanie. Widzisz, widziałeś od wieczności każde poszczególne Twoje stworzenie. Widziałeś mnie, o Boże, od całej wieczności. Widzisz dokładnie i zawsze widziałeś, czy zbawiony mam być, czy potępiony. Widzisz moje dzieje przez wszystkie wieki w niebie albo w piekle. O myśli bezmierna! Boże mój, spraw, abym zdołał ją udźwignąć, aby myśl o Tobie zupełnie mnie nie zmiażdżyła! I prowadź mnie ku zbawieniu.
(J.H. Newman)

«« | « | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg
« » Grudzień 2024
N P W Ś C P S
1 2 3 4 5 6 7
8 9 10 11 12 13 14
15 16 17 18 19 20 21
22 23 24 25 26 27 28
29 30 31 1 2 3 4
5 6 7 8 9 10 11
Pobieranie... Pobieranie...