Adwent z Wiara.pl 2003
Adwent to czas szczególnego czuwania w wierze... (Jan Paweł II)
IV Tydzień: U drzwi
Środa IV tygodnia Adwentu (24 grudnia)
Bóg stał się człowiekiem, aby nas zbawić. Dla wielu z nas są to puste słowa. Syci, zdrowi, zajęci wieloma sprawami zapominamy o kruchości naszej egzystencji. Bóg, Jego zbawienie, są nam niepotrzebne. Wystarczy jednak śmierć kogoś bliskiego, poważna choroba, doświadczenie wielkiej niesprawiedliwości, by zrozumieć, że jednak bez Zbawiciela nie potrafimy się obejść. Bo w tym świecie, choć jest tak piękny, jest wiele zła. Nie umiemy się przed nim skutecznie obronić. Tylko Jezus może przywrócić nam pełnię życia...
Pochylam się nad Pismem Świętym i czytam o działalności Jezusa. Patrząc jak opiera się szatańskim pokusom na pustyni i wypędza złe duchy przypominam sobie, że po grzechu pierwszych rodziców Bóg obiecał, że potomek niewiasty zdepcze kiedyś głowę węża. Patrzę na cuda uzdrowień i dostrzegam w nich wybawienie człowieka od cierpienia. Słucham błogosławieństw i widzę, że to zapowiedź sprawiedliwości dla tych, którzy tu, na ziemi, czują się obywatelami drugiej kategorii. W cudownym połowie ryb i rozmnożeniu chleba widzę nadzieję pozbycia się trosk o powszedni chleb, a we wskrzeszeniach i zmartwychwstaniu Jezusa odnajduję dowód, że śmierć została już pokonana i nie muszę się jej lękać. Dla ludzkości nie ma innej nadziei. Bo nie ma innego Wybawiciela.
Jednocześnie jednak zdaję sobie sprawę z tego, że zbawienie to nie tylko przywrócenie utraconego raju. To także uczynienie mnie dzieckiem Bożym. Byłem tylko Jego stworzeniem. Wprawdzie uczynionym na obraz i podobieństwo Boże, posiadającym nieśmiertelną duszę, ale jednak tylko stworzeniem. Dzięki Jednorodzonemu Synowi Bożemu stałem się synem.
Dlatego święta Bożego Narodzenia to dla mnie nie tylko okazja do przeżycia miłej atmosfery, zjedzenia karpia i pośpiewania kolęd. To czas dziękczynienia Bogu za to, że zachciał mnie, proch i pył, przygarnąć, jak swoje najdroższe dziecko. Że walcząc o moje szczęście nie zawahał się stać się jednym z nas...
Rachunek sumienia
Bóg stał się człowiekiem, abyśmy my mogli stać się dziećmi Bożymi
● Jak odpowiadam na Jego miłość?
● Czy jestem wdzięczny Bogu za to, że powołał mnie do istnienia i obiecał życie wieczne?
● Czy potrafię porzucić swą pychę i jak Jezus pochylić się nad biednym (materialnie czy duchowo) człowiekiem?
● Co miniony Adwent zmieni w moim życiu?
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
