Adwent z Wiara.pl 2003
Adwent to czas szczególnego czuwania w wierze... (Jan Paweł II)
III Tydzień: Przygotowanie
Piątek III tygodnia Adwentu (19 grudnia)
„Przyszło do swojej własności, a swoi Go (Słowa - Chrystusa) nie przyjęli”. Te słowa Ewangelii Jana przerażająco często dotyczą w jakiś sposób dzisiejszego świata. Żyję w społeczeństwie sytym i zadowolonym ze swej samowystarczalności. Otoczyliśmy się wytworami naszych rąk i wydaje nam się, że Bóg nie jest nam niepotrzebny. Bo czegóż nam więcej potrzeba? Mamy wygodne mieszkania i samochody, wyładowane towarami sklepy, nowoczesne szpitale, komórkowe telefony i komputery. Jeśli ktoś z nas, na przykład z powodu choroby, zaczyna dostrzegać własną niewystarczalność, szybko znajdujemy winnego ludzkich nieszczęść. Bo przecież Bóg mógł stworzyć nas idealnymi... Powodów do narzekań na Stwórcę znajdzie się zresztą więcej. Kto to widział, żeby w XXI wieku czegokolwiek człowiekowi zakazywać. Pogarda wobec ludzkiego życia, lekceważenie podstawowych praw bliźniego, kult posiadania i przyjemności... A przecież tak niewiele potrzeba, by cały ten porządek legł w gruzach.
Pisał niegdyś św. Ireneusz: „Bo gdy człowiek nie poddaje się pysze lub próżności, lecz widzi w prawdzie całe stworzenie oraz jego Stwórcę, Boga niezmiernej potęgi i dającego wszystkiemu istnienie; kiedy ten człowiek trwa w miłości Bożej, jest Mu poddany i składa Mu dzięki, to Pan udzieli mu jeszcze większej chwały i wywyższy go upodabniając do Tego, który umarł za ludzi”.
Wiem kto jest moim Panem, wiem, że sam jestem prochem. I że ode mnie tak niewiele zależy. Dlatego chcę powściągnąć swą pychę i próżność. Gdy szydzą ze mnie, że nie potrafię myśleć samodzielnie, musze mieć odwagę, zgodnie z najszczerszą prawdą, uznać w Bogu najwyższy autorytet. Gdy zarzucają mi zacofanie, nie mogę przyłączyć się do tych, którzy zgodnie z panującą modą, objawieniu Bożemu przeciwstawiają swoje własne (często głupie) poglądy. Mówi Pismo: „Wół rozpoznaje swego Pana i osioł żłób swego właściciela, Izrael na niczym się nie zna, lud mój niczego nie rozumie”. Nie chcę, by te poczciwe, ale mało rozumne zwierzęta, okazały się mądrzejsze ode mnie...
Rachunek sumienia
Pierwsze przykazanie Boże głosi, bym nie stawiał bożki ponad Boga prawdziwego.
● Kogo stawiam w swoim życiu na pierwszym miejscu?
● Jakie znaczenie w moim życiu odgrywają wróżby i przesądy?
● Czy przypadkiem ze zdaniem innych ludzi nie liczę się bardziej, niż ze zdaniem Boga?
● Czy przypadkiem samego siebie nie uważam się za mądrzejszego i ważniejszego od Boga? Czy to nie ja sam jestem dla siebie bożkiem?
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
