Ofiara Mszy Świętej a Ofiara Krzyżowa

W Ofierze Krzyżowej znajdują się charakterystyczne znamiona dawnych ofiar i tak:

1. Oddanie Ofiary dokonali na Chrystusie Bóg Ojciec, Matka Maryja, naród żydowski i sędzia pogański.
2. Zabicia dokonali poganie, przez biczowanie, ukoronowanie cierniem
i ukrzyżowanie.
3. Wstąpienia na ołtarz i skropienia Krwią dokonał sam Chrystus.
4. Została spalona ofiara w ogniu miłości Chrystusa.
5. Podzielenia i spożycia ofiary dokonał Jezus sam pierwszy przy Ostatniej Wieczerzy i dokonuje się to ustawicznie we Mszy Świętej.


Ofiara Krzyżowa była dla Boga zupełnym i dostatecznym objawem czci; ona oczyściła wszystkie grzechy ludzkie i dała ludziom wszystkie łaski; ona wreszcie uświęca i uszczęśliwia wszystkich wybranych. Była, więc to Ofiara pochwalna i błagalna, spełniona za całą ludzkość.

Z drugiej strony znajdujemy jednak ogromne różnice między Ofiarą krzyżową, a Ofiarą Mszy Świętej.

1. Na krzyżu odbywało się ofiarowanie raz na zawsze przez krwawe zabicie Baranka ofiarnego (czyt. Jezusa Chrystusa), przez gwałtowną śmierć Chrystusa, na którą On zgodził się z miłości do Boga i dla ludzi. We Mszy natomiast odbywa się Ofiara niekrwawa, lecz tylko przez bezkrwawe przeobrażenie Chrystusa, Baranka ofiarnego, zabitego wprawdzie na krzyżu, który jednak ożył przez zmartwychwstanie. Cierpienie, śmierć, zniszczenie nie są istotnymi znamionami Ofiary. Prawda, że śmierć Chrystusa była konieczną dla Ofiary przebłagalnej grzesznego człowieka, który zasłużył na karę śmierci. Wobec jednak dokonanej Ofiary Chrystusa na ołtarzu krzyża przez krwawą i gwałtowną śmierć, wystarcza do znamienia istotnego ustawicznej Ofiary bezkrwawe odnawianie i przeobrażanie tej Ofiary i śmierci w jej przedmiocie, Baranku Bożym, z tym ciągłym pełnym miłości poddaniem się Jego, woli Boga, bez żadnego zastrzeżenia. Powstaje, zatem pytanie:
Jak może bezkrwawe ofiarowanie we Mszy Świętej być przeobrażeniem krwawej Ofiary Krzyżowej?
Otóż rzecz się ma tak. Mocą słów Konsekracji ukrywa się pod martwymi postaciami Ciało i Krew Chrystusa i to oddzielnie od siebie, bo Ciało przedstawia się nam pod postacią chleba, a więc śmierć Ofiary, chociaż nieśmiertelność zmartwychwstałego Zbawiciela znosi ten przedział i jednoczy na powrót duszę z ciałem.