Ofiara Mszy Świętej a Ofiara Krzyżowa

2. Różnym jest także sposób, w jaki objawia się działalność Ofiary Mszy i Ofiary Krzyżowej. Bowiem we Mszy przez wstawiennictwo i prośbę Swego Najświętszego człowieczeństwa, ale mocą Swej nieskończenie godnej i nieomylnie znajdującej wysłuchanie prośby Boskiej czyni nas Chrystus uczestnikami łask Bożych, które zaskarbił nam w Ofierze Krzyżowej w sposób realny, bo przez Mękę Swą i śmierć. Różnica ta obu Ofiar, co do zakresu i rodzaju ich skuteczności polega na tym, że w Ofierze Krzyżowej zaskarbił nam Zbawiciel naraz i dla wszystkich nas te łaski odkupienia, jakich teraz udziela przez Ofiarę Mszy każdemu w szczególności, odpowiednio do potrzeby i godności osoby człowieka, i jakich dostępujemy rzeczywiście już to bezpośrednio przez Sakramenty. A więc Ofiara Mszy, podobnie jak i Ofiara Krzyżowa, wykazuje, co do mocy swej działalność nieskończoną i niewyczerpaną, tylko, że ograniczoną jest w zastosowaniu miarą przysposobienia naszego do przyjęcia tej działalności.
3. Różnica też istnieje, co do miejsca i czasu trwania. Ofiara Krzyżowa dokonała się w jednym dniu i na jednym miejscu świata; Ofiara Mszy odbywa się w każdej godzinie i na całej ziemi, co powoduje, że historyczny fakt Ofiary Krzyżowej staje się wiecznym trwającym pomnikiem.

Taki, więc zachodzi stosunek między Ofiarą Mszy a Ofiarą Krzyżową, że Ofiara Mszy jest pamiątką, uobecnieniem Ofiary Krzyżowej, zarazem środkiem do zjednania nam owoców i skutkiem tej ostatniej.

Prawda, że Ofiara Krzyżowa i Ofiara Mszy równe są, co do swej istoty, znajduje także wyraźne potwierdzenie w odpowiednim zastosowaniu rubryk, ceremonii, ołtarza, szat itd.

Dowodzą także wiernym tej prawdy cudowne objawiania się ukrzyżowanego podczas Przemienienia i w Hostii Świętej.

W Dziele „Homo Christi” pisze tak Ojciec Segneri:

„Ofiara krzyżowa była ogólną przyczyną zgładzenia grzechów; Msza Święta natomiast jest przyczyną szczegółową, która częściowo zlewa na pojedynczych ludzi moc przelanej Krwi Chrystusa. Śmierć i Męka Chrystusa przygotowały dl nas wielkie skarby, a Msza rozdziela je. Śmierć Chrystusa jest wspólną skarbnicą, a Msza Święta kluczem do otworzenia takowej”. Pocieszające to słowa, które powinny zachęcić nas wszystkich do pilnego słuchania Mszy, byśmy przez to wspomogli Ducha Swego. Gdy przychodzisz na Mszę, oddaje ci Chrystus klucz do Swej przebogatej skarbnicy, pozwala ci wejść do niej i zabrać na swą własność i pożytek tyle skarbów, ile potrafisz unieść według swojej pobożności.

Ojciec Segneri tak mówi dalej: „Zapamiętajcie sobie, co to jest odprawianie Mszy
i słuchanie Mszy. Znaczy to, sprawić, by ten Bóg, który umarł za wszystkich ludzi razem, umierał znowu za ciebie i za mnie i za każdego, który jest obecnym na Mszy, tak samo, jak gdyby za każdego z osobna prosił...”