O bierzmowaniu powiedzieli

Prof. Jan Miodek, językoznawca, Uniwersytet Wrocławski

Był rok 1957. Kościół pw. śś. Piotra i Pawła w Tarnowskich Górach. Do sakramentu bierzmowania przystąpiła bardzo liczna grupa młodzieży w różnym wieku. Byłem wówczas uczniem V klasy szkoły podstawowej i bardzo mocno przeżyłem wejście w chrześcijańską dojrzałość.

Otrzymałem imię Antoni, wybrane dlatego, że nosił je brat ojca, którego bardzo kochałem. Mój syn urodził się w dniu św. Antoniego, 13 czerwca, i też przy bierzmowaniu wybrał to imię, a jego żona obiecała, że jeśli urodzi im się chłopiec, też będzie je nosił. Tak więc św. Antoni stał się szczególnym patronem mojej rodziny.

Nasze bierzmowanie stało się wydarzeniem historycznym, gdyż było połączone z powitaniem wszystkich śląskich biskupów, którzy wrócili z internowania. W ich imieniu bp Stanisław Adamski wyraził niezwykłą wdzięczność mojemu tarnogórskiemu proboszczowi ks. Michałowi Lewkowi, który przez czas zesłania i odsunięcia od władzy śląskich biskupów, bronił jedności Kościoła na Śląsku.