Bierzmowanie - mistagogia celebracji

Stół Słowa Bożego

Ponieważ wiara rodzi się i ze słuchania słowa Bożego i jest przez to słowo umacniana, w liturgii sakramentu bierzmowania ważne miejsce zajmuje liturgia słowa Bożego. Składają się na nią biblijne czytania oraz homilia głoszona przez biskupa. Czytania mogą być wzięte z liturgii dnia, w którym udzielany jest sakrament bierzmowania lub ze zbioru czytań przeznaczonych specjalnie na liturgię udzielania tego sakramentu. W przypadku, kiedy bierzmowania udziela się poza Mszą Świętą należy zawsze brać czytania z V rozdziału Obrzędów bierzmowania. W tym rozdziale zamieszczono propozycję obejmującą 5 czytań ze Starego Testamentu, 12 czytań z Nowego Testamentu (Dzieje Apostolskie i Listy Apostolskie), 6 psalmów responsoryjnych oraz 12 tekstów Ewangelii.

Wybrane teksty biblijne Starego Testamentu ukazują obietnicę zesłania Ducha Świętego. Przekazanie tego daru ludziom związane jest z przyjściem Mesjasza. Dawcą Ducha Świętego jest sam Bóg. On sprawi, że Duch spocznie najpierw na posłanym przez Niego Jego słudze. Sługą Boga jest obiecany Mesjasz, czyli Jezus Chrystus. Duch Święty będzie sprawcą oczyszczenia ludu Bożego z jego niewierności wobec Boga. Obecność Bożego Ducha będzie znakiem Nowego Przymierza, które Bóg zawrze ze swoim ludem.

Czytania wzięte z księgi Dziejów Apostolskich mówią o spełnieniu Bożych obietnic. W dzień Pięćdziesiątnicy Bóg zesłał na apostołów obiecywanego przez Chrystusa Ducha Świętego. Apostołowie napełnieni mocą Ducha Świętego zaczęli głosić wszystkim narodom dobrą nowinę o zbawieniu, które dokonało się przez śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Wraz z głoszeniem ewangelii apostołowie udzielali chrztu tym, którzy uwierzyli w Jezusa Chrystusa. Nakładali też na nowych ręce, udzielając im w ten sposób Ducha Świętego.

Św. Paweł w swoich listach wiele razy podejmuje temat obecności i działania Ducha Świętego. Dar Bożego Ducha jest źródłem miłości Bożej w każdym ochrzczonym. Jest On także podstawą chrześcijańskiej nadziei. Wśród wielu darów życia nadprzyrodzonego otrzymanego w Chrystusie św. Paweł wymienia nade wszystko przybrane synostwo Boże. O tej wielkiej godności zaświadcza mieszkający w chrześcijaninie Duch Święty. On stwarza w ochrzczonych postawę synowską wobec Boga Ojca i prowadzi ich przez życie drogą prawdziwej wolności. Poza tym, Duch, który mieszka w nas uczy nas modlitwy godnej dzieci Bożych, którzy chcą poznać i wypełniać wolę Bożą. Św. Paweł wylicza także nadprzyrodzone dary pochodzące od Ducha Świętego, które są dane konkretnemu człowiekowi dla dobra całej wspólnoty Kościoła. Są to tak zwane charyzmaty. Jako owoce obecności i działania Ducha Świętego w życiu chrześcijanina wskazuje miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność i opanowanie.

Bardziej zróżnicowana jest natomiast tematyka Ewangelii. Wybrano fragmenty, w których Jezus zapowiada i obiecuje zesłanie Ducha Świętego na apostołów i na wszystkich ludzi, którzy w Niego uwierzą. Obiecywany Duch przedstawiany jest jako Pocieszyciel i Duch Prawdy, który będzie mądrością dla tych, którzy Go przyjmą. Dla uczniów Chrystusa Duch Święty będzie mocą w dawaniu świadectwa i głoszeniu ewangelii. Inne fragmenty mówią o konieczności naśladowania Jezusa przez Jego uczniów. Droga ośmiu błogosławieństw ma być programem i stylem życia chrześcijańskiego. Aby to stało się możliwe potrzebny jest dar Ducha Świętego, który uzdolni człowieka do takiego właśnie życia.

W homilii, która następuje po czytaniach i przedstawieniu kandydatów, biskup wygłasza homilię. Ukazuje w niej wydarzenie Zesłania Ducha Świętego jako początek misji Kościoła. Należy do niej także udzielanie Ducha Świętego przez posługę biskupów, którzy są następcami apostołów. Biskup mówi także o konieczności wiary potrzebnej do przyjęcia bierzmowania oraz o konsekwencjach przyjęcia tego sakramentu. Główne konsekwencje to głębsze przylgnięcie do Chrystusa i pełniejsze włączenie się w apostolską misję Kościoła.