Bierzmowanie - mistagogia celebracji

Bierzmowanie - dar Ducha Świętego

Pierwszym i najważniejszym skutkiem sakramentu bierzmowania jest dar Ducha Świętego. Przypomniał o tym papież Paweł VI w konstytucji o sakramencie bierzmowania. Celem reformy liturgicznej tego sakramentu było ukazanie, że przez bierzmowanie wierni otrzymują Ducha Świętego jako dar. Papież przywołał także wydarzenie zesłania Ducha Świętego na Apostołów w Wieczerniku, uznając je w nawiązaniu do Tradycji katolickiej, jako początek sakramentu bierzmowania. W końcu Papież odwołując się do nauczania Soboru Watykańskiego II pisze, że wierni odrodzeni przez chrzest w sakramencie bierzmowania otrzymują jako niewysłowiony Dar samego Ducha Świętego.

Ta zasadnicza myśl przewija się w całych odnowionych obrzędach sakramentu bierzmowania. Najpierw we Wprowadzeniu teologiczno-pastoralnym do nowej księgi liturgicznej zawierającej obrzędy bierzmowania stwierdza się, że dla ochrzczonych bierzmowanie jest dalszym etapem inicjacji chrześcijańskiej i w nim otrzymują oni Ducha Świętego. Jest to ten sam Duch, który zstąpił na Apostołów w dzień Pięćdziesiątnicy. Również osoba biskupa, który jest szafarzem sakramentu bierzmowania, wskazuje na jego związek z zesłaniem Ducha Świętego.

Także przebieg liturgii i teksty liturgiczne wykorzystywane podczas udzielania sakramentu bierzmowania podkreślają, że pierwszym i najważniejszym skutkiem tego sakramentu jest dar Ducha Świętego. Na początku liturgii bierzmowania na pytanie szafarza, jakich łask otrzymują od Boga w tym sakramencie, kandydaci odpowiadają: „pragniemy, aby Duch Święty, którego otrzymamy, umocnił nas do mężnego wyznawania wiary i do postępowania według jej zasad”. W proponowanym tekście homilii biskupa kilka razy mówi się, że kandydaci otrzymają dar i moc Ducha Świętego. Potem w czasie odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych znajduje się stwierdzenie, że kandydaci „dzisiaj” otrzymają Ducha Świętego w sakramencie bierzmowania, tak jak Apostołowie otrzymali Go w dzień Pięćdziesiątnicy.

Na początku najważniejszej części liturgii sakramentu bierzmowania szafarz wzywa wszystkich do modlitwy, używając następujących słów: „prośmy Boga Ojca wszechmogącego, aby łaskawie wylał Ducha Świętego na te przybrane dzieci swoje”. Następnie w modlitwie, której towarzyszy włożenie rąk jest prośba o zesłanie Ducha Świętego Pocieszyciela wraz z Jego darami. W modlitwie wymienia się siedem darów Ducha Świętego: mądrość, rozum, rada, męstwo, umiejętność, pobożność oraz bojaźń Boża. Trzeba pamiętać, że w symbolice biblijnej, do której nawiązuje ta modlitwa liczba siedem oznacza pełnię i doskonałość. Oznacza to, że w sakramencie bierzmowania wierni otrzymują nie tylko niektóre dary Ducha Świętego, ale otrzymują Jego pełnię, otrzymują samego Ducha Świętego.

Po modlitwie o dar Ducha Świętego ma miejsce główny gest sakramentalny, czyli namaszczenie olejem krzyżma świętego oraz formuła sakramentalna „Przyjmij znamię daru Ducha Świętego”. Formuła ta wyraża dar Ducha Świętego i wspomina Jego zstąpienie w dzień Pięćdziesiątnicy. Również towarzyszące jej czynności namaszczenia olejem krzyżma oraz nałożenie rąk, wskazują na przekazywanie daru Ducha Świętego.

Naukę Kościoła o skutkach sakramentu bierzmowania przedstawia także Katechizm Kościoła Katolickiego. Odwołując się do Pisma Świętego oraz do najstarszej Tradycji Kościoła przypomina, że pierwszym i najważniejszym skutkiem bierzmowania jest pełne wylanie Ducha Świętego. Mówiąc krótko, bierzmowanie jest sakramentem, który daje człowiekowi Ducha Świętego. W tym kontekście warto w katechezie przygotowującej do przyjęcia bierzmowania przybliżać kandydatom osobę Ducha Świętego, która jak pokazuje doświadczenie jest najmniej znaną i jakby zapomnianą Osobą Trójcy Świętej.