Światła wielkanocnej radości

Stacja III: Jezus objawia się Marii Magdalenie

Prowadzący: Chrystus zmartwychwstał Alleluja!
Wszyscy: Prawdziwie zmartwychwstał Alleluja!

Maria Magdalena natomiast stała przed grobem płacząc. A kiedy [tak] płakała, nachyliła się do grobu i ujrzała dwóch aniołów w bieli, siedzących tam, gdzie leżało ciało Jezusa - jednego w miejscu głowy, drugiego w miejscu nóg. I rzekli do niej: «Niewiasto, czemu płaczesz?» Odpowiedziała im: «Zabrano Pana mego i nie wiem, gdzie Go położono».  Gdy to powiedziała, odwróciła się i ujrzała stojącego Jezusa, ale nie wiedziała, że to Jezus.  Rzekł do niej Jezus: «Niewiasto, czemu płaczesz? Kogo szukasz?» Ona zaś sądząc, że to jest ogrodnik, powiedziała do Niego: «Panie, jeśli ty Go przeniosłeś, powiedz mi, gdzie Go położyłeś, a ja Go wezmę». Jezus rzekł do niej: «Mario!» A ona obróciwszy się powiedziała do Niego po hebrajsku: «Rabbuni», to znaczy: Nauczycielu! Rzekł do niej Jezus: «Nie zatrzymuj Mnie, jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci i powiedz im: "Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego"»  Poszła Maria Magdalena oznajmiając uczniom: «Widziałam Pana i to mi powiedział». (J 20,11-18).

Z początku pusty grób Jezusa wcale nie był dla Marii Magdaleny powodem do radości. Płakała, bo chyba myślała, że oto jej Mistrza spotkała nowa szykana. Nawet po śmierci komuś przeszkadzał, więc jacyś nieznani sprawcy ukryli Jego ciało. Dopiero gdy pojęła, że On stoi przy niej i z nią rozmawia ogarnęła ją radość. I wszystko się zmieniło.

Przygnieceni ciężarami życia też czasem nie zauważamy Zmartwychwstałego Jezusa. Nawet kiedy z Nim rozmawiamy. A On swoim zmartwychwstaniem wszystko zmienił. Zło zostało zwyciężone. Nawet gdy idziemy ciemną doliną nie ono będzie miało w naszym życiu ostatnie słowo. Tak jak Jezus, znajdziemy kiedyś miejsce w niebie, u boku naszego dobrego Boga. Ta świadomość w najczarniejsze chwile wnosi pokój. A czasem i radość...