Światła wielkanocnej radości

Stacja VI: Zmartwychwstały Pan objawia się wspólnocie uczniów

Prowadzący: Chrystus zmartwychwstał Alleluja!
Wszyscy: Prawdziwie zmartwychwstał Alleluja!

... On sam stanął pośród nich (uczniów) i rzekł do nich: «Pokój wam!» Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha.  Lecz On rzekł do nich: «Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach?  Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie się Mnie i przekonajcie: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam». Przy tych słowach pokazał im swoje ręce i nogi.  Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i pełni byli zdumienia, rzekł do nich: «Macie tu coś do jedzenia?»  Oni podali Mu kawałek pieczonej ryby.  Wziął i jadł wobec nich. Potem rzekł do nich: «To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach».  Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma (Łk 24,36-45).

Dobrze się czujemy wśród bliskich. Można z nimi roztrząsać to, nurtuje nasze serca. Ale niepokój, niepewność, pozostają. Żadna ludzka obecność, żadna bliskość nie naprawi tego, co po ludzku nienaprawialne.

I tak było z uczniami. Mieli nadzieję, ale ciągle żyli w niepewności. Nie tylko co do faktu zmartwychwstania. Pewnie też zastanawiali się, co im powie Zmartwychwstały Jezus? Przecież niespecjalnie się w godzinach jego męki sprawdzili. Gdy przyszedł, wraz z Nim przyszły też pokój i radość. Tak, On żyje. Jest im bliski jak dawniej. Ciągle uważa ich za swoich przyjaciół. I pomaga im głębiej zrozumieć to, czego dotąd, mimo tłumaczeń, nie rozumieli.

Także i nasze życie bywa przepełnione mieszanką nadziei, lęku i niepewności. Ale Zmartwychwstały wchodzi też i w nasze życie. I podobnie jak wtedy i do nas mówi: „Pokój wam”.