Przewrót życia

To, czym żyjemy w przeciągu tego tygodnia, to ból po stracie prawie setki ludzi, znamienitych, mądrych, niezależnie od reprezentowanych opcji, poglądów. Wszystko to dzieje się w okresie, gdy wspominamy piątą rocznicę odejścia do Pana Papieża Jana Pawła II, w okresie radości ze Zmartwychwstania Zwycięzcy Śmierci. Po ludzku, w przypadku śmierci smucimy się, płaczemy, jesteśmy pogrążeni w rozpaczy po stracie tych, których kochamy, lubimy, szanujemy. Po bożemu, modlimy się o ich przyjęcie do Ojczyzny Pana, do Domu Ojca.

Możemy się spierać, kłócić, wymieniać poglądy na temat, jak to jest, ale śmierć to nieuchronny koniec życia ziemskiego. To koniec naszego bytowania na tym padole ziemskim, to koniec udręki psychicznej, bytowej, koniec z chorobami, zmartwieniami, kłopotami. Jednocześnie to początek naszej nowej drogi w nowym życiu, w nowej rzeczywistości.

Jak tam jest, tego nikt nie wie poza Bogiem, ale pewne jest to, że naszym życiem i naszymi działaniami zapracowujemy sobie na to, by cieszyć się (lub nie) przyszłym życiem, w towarzystwie Boga. Ze swej strony tylko to możemy zrobić, poza tym liczyć możemy tylko na Bożą Miłość i Miłosierdzie.

Na koniec krótka refleksja: to nie Bóg, zsyła na nas nieszczęścia, śmierć i smutek, ale na gruzach tych nieszczęść On buduje lepszą naszą przyszłość nie tylko w niebie, ale również tutaj, na ziemi. Poprzez wydarzenia nawołuje nas do zgody, wzajemnej miłości, czynienia dobra i szanowania bliźniego, w myśl przykazania miłości. On po prostu dokonuje takimi wydarzeniami przewrotu naszego życia, byśmy byli jedno.