Radujcie się zawsze w Panu; jeszcze raz powtarzam: radujcie się! Flp 4

Człowiek radosny niekoniecznie musi mieć uśmiechniętą twarz, bo uśmiech nie zawsze jest wyrazem radości. Może być uśmiechem przez łzy, próbą zatuszowania wewnętrznego smutku. Może być uśmiechem szyderczym, wynikającym z satysfakcji, czy triumfu nad kimś. Radosny to ten, co potrafi cieszyć się nie tylko swoim sukcesem i szczęściem, to ten, który widzi w innych przede wszystkim dobro. Słabość dostrzega głównie w sobie i próbuje ją wraz z Jezusem pokonać.  Rozsiewa wokół miłość i przebaczenie.

Dobra Nowina i ta głoszona przez Jana, czy później przez samego Jezusa powinna wzbudzać radość, wlewać nadzieję. Motywować do przekazywania jej dalej swoim codziennym życiem. Żyć w bliskości z Bogiem, dążyć do pełnego zjednoczenia z Nim.

Franciszek, Gaudete et exsultatae, 122

Święty jest zdolny do życia pełnego radości i poczucia humoru. Nie tracąc realizmu, oświeca innych pozytywnym i pełnym nadziei duchem. Bycie chrześcijanami jest „radością w Duchu Świętym” (Rz 14, 17), gdyż „miłość miłosierdzia koniecznie podąża za radością, ponieważ każdy kochanek raduje się w jedności z ukochanym [...] Stąd konsekwencją miłości jest radość”. Otrzymaliśmy piękno Jego słowa i przyjęliśmy je „pośród wielkiego ucisku, z radością Ducha Świętego” (1Tes 1, 6). Jeśli pozwolimy Panu, by wydobył nas z naszej skorupy i przemienił nasze życie, wtedy będziemy mogli wypełnić to, o co prosił św. Paweł: „Radujcie się zawsze w Panu; jeszcze raz powtarzam: radujcie się!” (Flp 4, 4).

Oaza Gocław Radość przemienionych serc (diec. warszawsko praska) - NIEOFICJALNA wersja piosenki roku OŻK 2014/15