IV niedziela Adwentu C
Komentarze biblijne i liturgiczne, propozycje śpiewów, homilie, Biblijne konteksty i inne.
więcej »Młodszy brat Jezusa
Bł. Karol de Foucauld (1858-1916) był francuskim konwertytą, misjonarzem i pustelnikiem. Chociaż żył w Algierii, to jednak wywarł znaczący wpływ na Kościół XX w.
Urodził się w katolickiej, arystokratycznej rodzinie w Strasburgu. Po śmierci rodziców w 1864 r., Karolem i jego młodszą siostrą Marią zajmował się dziadek Karol Morlet, pułkownik w stanie spoczynku. W 1874 roku Karol zdał maturę, a dwa miesiące później wstąpił do szkoły jezuitów w Paryżu. Na jego dalsze zachowanie i poglądy źle wpłynęły spotkania z cyganerią literacką. Stracił wiarę już w kilka miesięcy od przybycia do Paryża. Kiedy został wyrzucony ze szkoły dwa lata później, zaczął wówczas prowadzić beztroski tryb życia w towarzystwie przypadkowych kolegów. Wkrótce po śmierci dziadka w 1878 r., Karol uzyskał pełnoletność i wszedł w posiadanie majątku rodzinnego. Niedługo po tym wstąpił do szkoły kawalerii w Saumur. W dalszym ciągu prowadził chaotyczne życie, co spowodowało, że szkołę ukończył w 1880 r. ze złymi wynikami. Zaraz potem udał się do Setifu w Algierii w randze podporucznika. Jednak w armii nie był długo, bo już w marcu 1881 roku został wydalony za brak dyscypliny i złe prowadzenie. Karol próbował początkowo powrócić do armii. Kiedy w maju 1881 roku wybuchło w Algierii powstanie Bou Amama, wziął udział w kampanii w południowym Oranie. Wsławił się nawet bohaterską postawą, za co został odznaczony.
Zafascynowany kulturą arabską złożył dymisję z wojska w 1882 r. i udał w podróż naukową do Maroka. Reportaże z tej podróży przyniosły mu duży rozgłos, a Towarzystwo Geograficzne w Paryżu przyznało mu złoty medal. Pod wpływem swojej kuzynki i przyjaciela rodziny nawrócił się. Od tej pory de Foucauld rozpoczął intensywne życie duchowe. W sierpniu 1888 r. odwiedził klasztor trapistów w Fontgombault. W końcu listopada wyjechał na pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Boże Narodzenie w sposób szczególny przeżył w Betlejem. 5 stycznia odwiedził Nazaret, który go zachwycił i pobudził do kontemplacji ukrytego życia Jezusa. 14 lutego wrócił do Paryża. Potem odbył rekolekcje w kilku klasztorach. W bazylice Montmartre 6 czerwca 1889 r. zawierzył swoje życie Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Wszystko to prowadziło do tego, że Karol postanowił iść drogą powołania zakonnego w ukryciu przed światem. W 1890 r. wstąpił do zakonu trapistów i przyjął imię Maria Alberyk. Od 1895 r. projektował reguły dla nowych wspólnot zakonnych oparte o duchowość Świętej Rodziny z Nazaretu. 14 lutego 1894 r. został zwolniony ze ślubów prostych i złożył dwa śluby prywatne: czystości i nieposiadania niczego poza narzędziami potrzebnymi do pracy fizycznej. Zwolniony w 1897 r. ze ślubów zakonnych wyjechał do Ziemi Świętej, gdzie pod imieniem Karola od Jezusa prowadził życie kontemplacyjne przy klasztorze klarysek w Nazarecie, gdzie potrzebna była pomoc przy pracach w gospodarstwie. Był tam skromnym bratem. Zamieszkał w komórce na narzędzia i czuł się szczęśliwy. Szukał odpowiedzi na pytanie jak ma naśladować Jezusa. Zrozumiał, że jest małym, czyli młodszym bratem Jezusa w rodzinie Maryi i Józefa, a Jezus jest jego starszym bratem. Innym kluczowym odkryciem w Nazarecie była dla niego Eucharystia. Swoim życiem zaświadczył, że jest ona „źródłem i szczytem ewangelizacji”.
Za namową ksieni klarysek w 1901 r. przyjął święcenia kapłańskie. Pod koniec tegoż roku osiedlił się w algierskiej pustelni Beni Abbes służąc tubylcom pomocą. Otaczał opieką niewolników, karmił ich i podtrzymywał na duchu. Pełnił też funkcję duszpasterza w garnizonach francuskich w Afryce i był doradcą władz wojskowych w Hoggarze. Od 1904 r. przebywał wśród Tauregów na Saharze, gdzie założył pustelnię w Tamanrasset. Tam m.in. przełożył Ewangelię na język tuareski. Zginął w 1916 r. zastrzelony przez członka muzułmańskiej sekty sufickiej sanusijja. Dopiero w 17 lat po jego śmierci, w 1933 r. pięciu paryskich seminarzystów i księży udało się na Saharę, by tam prowadzić życie monastyczne na podstawie reguł Karola de Foucauld przyjmując nazwę Zgromadzenie Małych Braci Jezusa. W późniejszym okresie powstało Zgromadzenie Małych Sióstr Jezusa. oraz małych sióstr i braci od Ewangelii. Dziś na jego dziedzictwo powołuje się ok. 20 różnych stowarzyszeń i instytutów życia konsekrowanego.
Beatyfikacja Karola de Foucauld odbyła się 13 listopada 2005 r. w Rzymie (wspomnienie liturgiczne – 1 grudnia). Na 15 maja 2022 r. zaplanowano jego kanonizację. Duchowość Karola de Foucauld jest inspirowana ideą życia na pustyni i obejmuje: samotność, surową ascezę i kontemplację, mające prowadzić do zjednoczenia z Bogiem. Charakteryzuje ją jednocześnie aktywność misyjna i świadectwo życia konsekrowanego, głównie przez pracę fizyczną, braterstwo i przyjaźń z ludźmi przy dostosowaniu się do stylu życia ubogich. Praca na własne utrzymanie ma być realizacją ślubu ubóstwa i naśladowaniem ukrytego życia Jezusa w Nazarecie.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
