Czytamy o Józefie: bracia postanowili podstępnie go zgładzić. Te słowa stoją w sprzeczności z tym, czego od życia oczekujemy. Wydają się drwić z naszego poczucia sprawiedliwości, potrzeby bezpieczeństwa, tego, co uznajemy za pewnik. Bo gdzie człowiek ma być szczęśliwy, chroniony, jeśli nie wśród swoich?

Bóg uchronił Józefa od śmierci, przeprowadził go przez niewolę, sprawił, że przez ręce Józefa dokonało się błogosławieństwo dla jego pobratymców. To Bóg objawia się w tej historii jako ktoś, kto jest człowiekowi najbliższy.

Czego my oczekujemy od ludzi wokół? Co im dajemy? I czego spodziewamy się po Bogu? Zemsty na naszych wrogach? Czy tego, że nasze nieszczęście obróci się na ich korzyść?