Spór między tymi od Jakuba i tymi od Pawła trwa od kilku wieków, tymczasem odkrywamy wątek wspólny nauczaniu obu apostołów. Abraham. „Uwierzył wbrew nadziei” – napisze o nim Paweł. Swoją wiarę dopełnił uczynkiem, „kiedy złożył Izaaka na ołtarzu ofiarnym” – dodaje Jakub. „My bowiem jesteśmy pomocnikami Boga” – zauważa w innym miejscu Paweł.

Spór traci sens gdy uznamy, że zbawienie, będąc darmo otrzymanym darem, jest nie tylko jest obietnicą przyszłości. Jest także mocą przekształcającą teraźniejszość zgodnie z tym, co mówi Pan: „Królestwo Boże jest pośród was”. Jego urzeczywistnianie dokonuje się przez naśladowanie Mistrza, zaparcie się siebie, codzienne branie krzyża i uzgadnianie każdego życiowego wyboru z Ewangelią. Ta nie zostawia złudzeń. „Wszystko, cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, Mnieście uczynili”. Nie ma innej drogi by stać się przyjacielem Boga, jak tylko ta: „wiara bez uczynków jest martwa”.