Określenie to przeszło w ostatnim czasie wielką ewolucję. Do niedawna w ten sposób nazywano kapłana, sprawującego Najświętszą Ofiarę. W nowym Katechizmie Kościoła Katolickiego napisane jest, że liturgię „celebruje wspólnota”. Stąd w sensie szerokim wszyscy uczestnicy zgromadzenia są jego celebransami, a kapłan tej wspólnocie (in persona Christi – czyli dosł. „w osobie Chrystusa”) przewodniczy.

Dla liturgii Eucharystii chleb jest przyrządzany z mąki pszennej i według zwyczaju zachodniego jest zawsze niekawszony. Powinien być upieczony tak, aby można go było odczuwać jako autentyczny pokarm. Hostia powinna być takiej wielkości, by kapłan mógł ją połamać na więcej części i podzielić. Wino to drugi, istotny składnik Eucharystii. Wschód używa stale wina czerwonego, ze względu na jego bogatszą symbolikę. Kościół Zachodni używa częściej wina białego. W instrukcji „Eucharisticum misterium” czytamy: „Ażeby zaś, również poprzez znaki zewnętrzne, Komunia święta lepiej ujawniała uczestnictwo w Ofierze, która aktualnie jest sprawowana, należy się troszczyć, ażeby wierni mogli przyjąć ją przyjąć w Hostiach konsekrowanych w czasie tej samej Mszy świetej” (EM 31).

od wieków oficjalny śpiew Kościoła zachodniego – jednogłosy i bez akompaniamentu; melodia komponowana jest w ośmiu „tonach kościelnych”. Jeszcze dzisiaj chorał stanowi normatywne i inspirujące źródło całej zachodniej muzyki kościelnej. Z racji swego medytacyjnego charakteru jest on popularny także wśród ludzi młodych. Śpiew ten bywa też nazywany gregoriańskim, dlatego iż największe zasługi dla jego rozwoju miał papież Grzegorz Wielki (590-604).

(puszka) - Naczynie liturgiczne, służce do przechowywania, i podawania wiernym Ciała Chrystusa.