Objawienie Pańskie w dokumentach historycznych
IV Niedziela Wielkiego Postu
Klasycznym zgromadzeniem liturgicznym, w czasie, którego posługują ministranci jest sprawowanie Eucharystii w niedzielę, uroczystości i święta roku kościelnego.
7 lipca 2007 roku opublikowano w Watykanie list apostolski, dotyczący "stosowania liturgii rzymskiej sprzed reformy z 1970 r". Dokument znosi ograniczenia dotyczące korzystania z tradycyjnego mszału. Poniżej publikujemy całość papieskiego listu.
Służba liturgiczna to osoby, które "służą Ludowi Bożemu, ilekroć się ich zaprasza do pełnienia jakieś szczególnej funkcji liturgicznej". Zadaniem wszystkich posług i funkcji liturgicznych jest służba spotkaniu Boga z człowiekiem w liturgii.
Skoro śpiew psalmu należał integralnie do Liturgii słowa, to wydobycie Słowa Bożego w śpiewie psalmu było ważniejsze niż melodia. Psalm miał wówczas wybitnie medytacyjny charakter. Kiedy psałterzysta śpiewał psalm, wierni mogli w myślach odnieść jego treść do usłyszanego wcześniej słowa Bożego w czytaniu.
Według Ceremonialae Episcoporum i Ogólnego Wprowadzenia do Mszału Rzymskiego, przed ceremoniarzem stoją dwa główne zadania: najpierw ma on PRZYGOTOWAĆ liturgię, a następnie POKIEROWAĆ jej przebiegiem.
To temat Synodu Biskupów, zwołanego na październik 2008 r. W Watykanie opublikowano dokument roboczy (tzw. Lineamenta), będący materiałem do przygotowania Synodu. Poniżej publikujemy fragmenty, dotyczące Słowa Bożego w liturgii Kościoła.
Jest to fragment dokumentu "Interpretacja Biblii w Kościele", ogłoszonego przez Papieską Komisję Biblijną 23 kwietnia 1993 roku.
Nabożeństwo do Najświętszego Serca stanowi głębokie historyczne świadectwo pobożności Kościoła wobec Jezusa Chrystusa, jego Oblubieńca i Pana.
Misja Kościoła rodzi się ze wspólnoty wierzących, którzy modlą się, poszczą i są posłuszni Bożemu prowadzeniu.