Gdzie był Bóg, gdy ludzie budowali obozy koncentracyjne? Gdzie, gdy fala tsunami zalewała nadmorskie miejscowości, albo gdy ludzie ginęli pod gruzami zawalonych w trzęsieniu ziemi domów?

To nieprawda, że po Auschwitz, tsunami czy trzęsieniu ziemi trzeba zaprzestać uprawiać teologię; że Bóg Starego i Nowego Testamentu nie istnieje. Bóg zawsze zgadzał się na to, by jego dzieci do nieśmiertelności przechodziły przez kaźń śmierci...

Bo „dla nieśmiertelności Bóg stworzył człowieka, uczynił go obrazem swej własnej wieczności. A śmierć weszła na świat przez zawiść diabła i doświadczają jej ci, którzy do niego należą. A dusze sprawiedliwych są w ręku Boga i nie dosięgnie ich męka”.

Czy to nieprawda? Złudna nadzieja? „Zdało się oczom głupich – czytam dalej w Księdze Mądrości -  że pomarli, zejście ich poczytano za nieszczęście
i odejście od nas za unicestwienie, a oni trwają w pokoju. Choć nawet w ludzkim rozumieniu doznali kaźni, nadzieja ich pełna jest nieśmiertelności”.

Patrzę na kolorowe, jesienne liście. Już cieszę się, że za parę miesięcy przyjdzie szalona zielenią wiosna. I mam nadzieję, że i zimą nie zabraknie urokliwych widoków zasypanego białym puchem świata. Bardzo się cieszę, że mam być nieśmiertelny. Że Stwórca Piękna przygotował dla mnie drugi, co najmniej tak samo piękny świat...