Gdy Jezus podniósł oczy, zobaczył, jak bogaci wrzucali swe ofiary do skarbony. 
Mt 21,1

Dwa pieniążki, które wrzuciła wdowa do skarbony to niewiele wobec tego, co wrzucali inni. Ta kwota nie przyniosła wielkiego pożytku. Jezus jednak pochwala wielkość tej ofiary. Wdowa w Piśmie Świętym jest symbolem człowieka bezbronnego. Nie mając męża, może nawet dzieci, była w dość kłopotliwej sytuacji ekonomicznej. Była zdana na łaskę innych ludzi. A ona, mimo to, ofiarowała wszystko, co miała na swe utrzymanie, kiedy inni, wrzucając spore sumy, dawali jedynie z tego, co im zbywało. Ile we mnie ofiarności ubogiej wdowy? Czy stać mnie na taką ofiarę?

Ofiara, zwłaszcza niezauważona, niedoceniona, czyniona w ukryciu, prowadzi do kształtowania w sobie postawy ofiarności. W końcu może uzdolnić do tej największej, jaką jest złożenie Bogu ofiary ze swojego życia. Ofiarowanie Maryi, które dziś wspominamy, przypomina nam nie tylko o wypełnieniu zwyczaju religijnego przez Jej rodziców, ale również o ofierze, jaką Ona sama uczyniła ze swego życia. Oddała się całkowicie Bogu, poddając się Jego woli i będąc Mu wierną do końca życia.

Czytania mszalne rozważa Aleksandra Kozak