Czym jest ewangelizacja?

Ewangelizacja

Refleksja nad wygłoszoną przez świętego Piotra w dniu Pięćdziesiątnicy katechezą daje odpowiedź na postawione w tytule pytanie o to, czym jest ewangelizacja i jaka jest różnica między ewangelizacyjnym sposobem głoszenia słowa Bożego a – chociażby – zwykłymi rekolekcjami parafialnymi. Trzeba jednak pamiętać, że nie jest to jedyny model ewangelizacji, zaproponowany przez Dzieje Apostolskie. Od Wieczernika zmierzamy w kierunku ateńskiego Areopagu, gdzie Paweł zwraca się do słuchaczy z zupełnie innego kręgu kulturowego i religijnego. Dlatego nie odwołuje się do proroctw Starego Testamentu, ale do religijności słuchaczy. Wskazuje na obiekty kultu i cytuje greckich poetów, by dojść do tego samego punktu, co Piotr przed Wieczernikiem i wskazać na Człowieka, którego Bóg uwierzytelnił „wobec wszystkich przez wskrzeszenie Go z martwych”.

Dzięki tym różnicom uświadamiamy sobie, że nie ma jednego modelu ewangelizacji. Jest on uwarunkowany okolicznościami. Mentalnością słuchaczy, ich kulturą i wykształceniem, miejscem życia na ziemi i wykonywaną pracą. Uwarunkowań jest wiele. Ewangelizator musi brać je pod uwagę, pamiętając równocześnie o dwóch niezmiennych

prawach ewangelizacji.

Wyjście. Apostołowie nie czekali na wypełnienie słuchaczami Wieczernika. Piotr, by wygłosić swoje pierwsze kazanie, wyszedł na zewnątrz. Stanął przed zgromadzonymi i sprowokował myślowy dialog. Podobnie św. Paweł w Atenach. Nie czekał w synagodze. Poszedł tam, gdzie można było spotkać najwięcej ludzi. Wsłuchał się w zadawane pytania i udzielił na nie odpowiedzi. Albo inaczej.

Wskazał Tego, który jest jedyną Odpowiedzią na wszystkie ludzkie pytania. Bo ewangelizator nie jest filozoficznym nowinkarzem. On pokazuje żywego Pana. „Oznajmiamy wam, cośmy ujrzeli i usłyszeli, abyście i wy mieli współuczestnictwo z nami.” Ewangelizacja to wyjście i wskazanie. Bez wyjścia i wskazania nie ma ewangelizacji. Tym bardziej nowej ewangelizacji.