Środa Popielcowa

W drodze do zwycięstwa

ks. Leszek Smoliński

Przekraczając bramę Środy Popielcowej wchodzimy w czas Wielkiego Postu. Rozpoczynamy duchową drogę czterdziestu dni, która prowadzi do bezpiecznego celu, jakim jest Pascha Chrystusa, Jego zwycięstwo nad śmiercią. Papież Franciszek zauważa: „Okres ten zawsze kieruje ku nam stanowczą zachętę do nawrócenia: chrześcijanin jest wezwany, by powrócił do Boga «całym swym sercem» (Jl 2,12), aby nie zadowalał się życiem przeciętnym, ale wzrastał w przyjaźni z Panem. Jezus jest wiernym przyjacielem, który nas nigdy nie opuszcza, bo nawet kiedy grzeszymy, czeka cierpliwie na nasz powrót do Niego, a wraz z tym oczekiwaniem, ukazuje swoje pragnienie przebaczenia”.

Kluczem do zrozumienia, jak działać, aby osiągnąć prawdziwe szczęście i życie wieczne jest słowo Boże. To ono zachęca nas do szczerego nawrócenia. W świetle słowa Bożego łatwiej nam zrozumieć, że częste wypominanie sobie i innym słabości, grzechów niczego nie zmienia, jedynie nas rozdrażnia, upokarza i zniechęca. Przemiana życia zaczyna się od stanięcia w prawdzie i szczerości wobec siebie. Szczere stawanie przed Jezusem w prawdzie jest lekarstwem na nieprawość naszego myślenia i postępowania. Poszukując Go jako miłości, leczymy się z nienawiści. Wołając do Niego jako źródła odwagi, przeciwstawiamy się naszemu tchórzostwu.

Słowo Boże zachęca nas również do lepszego wykorzystania trzech dobrze znanych nam środków, jakimi są: modlitwa, post i jałmużna.

Dzisiejsza Ewangelia przypomina, że mamy modlić się dyskretnie, wewnętrznie i bardzo osobiście. Modlitwa nasza nie może być obliczona na poklask i eksponowanie zewnętrznej otoczki. Chodzi o naśladowanie cierpiącego Jezusa, który z pełnym oddaniem się woli Ojca trwa wiernie w Ogrójcu. Autentyczne zjednoczenie z Bogiem może dokonać się w samotności i ciszy, z dala od wrzawy i zgiełku świata.

W Okresie Wielkiego Postu mamy również więcej pościć, a więc umartwiać całego siebie. Nie chodzi wyłącznie o zmysł smaku, ale o umartwienie wszystkich naszych zmysłów. Wielkopostny hymn brewiarzowy podpowiada nam, abyśmy używali w tym okresie mniej słów, pokarmów i napojów, a zachowali większą czujność. Chcemy pościć, aby bardziej podobać się Bogu, a nie poprawić kondycję fizyczną, zdrowotną czy pobić jakiś rekord.

Trzecie wielkopostne zadanie jest związane z jałmużną. Dawanie jałmużny, dzielenie się miłosierdziem z innymi, jest czynieniem przez nas sprawiedliwości. Chodzi też o dyskrecję, delikatność i pełną troskę o dobro i życie bliźnich. Jak wskazuje słowo Boże: „Jałmużna uwalnia od śmierci i oczyszcza z każdego grzechu. Ci, którzy dają jałmużnę, nasycą się życiem” (Tb 12,9).

Chcę przemieniać własne życie. Dlatego modlę się, poszczę i daję jałmużnę z Chrystusem i dla Chrystusa. Zachętą do podjęcia wysiłku przemiany życia mogą być dla nas również słowa papieża Franciszka z Orędzia na Wielki Post 2017: „Niech Duch Święty prowadzi nas do podjęcia prawdziwej pielgrzymki nawrócenia, by odkryć na nowo dar Słowa Bożego, by zostać oczyszczonymi z grzechu, który nas zaślepia i służyć Chrystusowi obecnemu w braciach potrzebujących”.