Dzieje przyjaźni

WIELKI PONIEDZIAŁEK – „DOM PRZYJACIÓŁ”

W Wielkim Tygodniu poznajemy galerię portretów przyjaciół Jezusa. W poniedziałek wkraczamy do domu przyjaciół Jezusa (Łazarza, Marty i Marii), we wtorek poznajemy grupę uczniów wybranych i nazwanych przyjaciółmi, w środę spotykamy człowieka, którego Jezus nazwał przyjacielem, a on wzgardził tym darem i zdradził, w czwartek Przyjaciel umywa nogi i zaprasza do stołu, w piątek oddaje za nas życie, a w sobotę ogarnie nas zdumienie, bo Przyjaciel nie umarł (jak nie umiera prawdziwa przyjaźń). On żyje – zmartwychwstał!

Dr Wanda Półtawska zdecydowała się ujawnić zapis swojej przyjaźni z księdzem/biskupem/papieżem. Czternastego listopada 1993 r. Ojciec św. powiedział do niej: „Musisz napisać wspomnienia”. „Więc zaczęłam pisać” – wyznaje. Wcześniej jednak trwała niezwykła wymiana – kierownictwo duchowe. „Ksiądz Wojtyła wybierał teksty, nad którymi rozmyśliliśmy w ciągu dnia i omawialiśmy wieczorem – dodaje Pani Doktor. Ale gdy ktoś z nas wyjeżdżał, on pisał dla mnie teksty przeznaczone na każdy dzień, a ja ze swej strony pisałam, co myślę na dany temat (…) w zeszycie, który mu dawałam po spotkaniu. Czytał to zawsze i niekiedy robił swoje uwagi” (s. 13). Taka wymiana trwała wiele lat. Zapis bardzo zażyłej, bratersko/siostrzanej przyjaźni – duchowej przygody ubogaconej opisem wspólnych wędrówek, pięknem przyrody – po prostu rekolekcje – „rekolekcje beskidzkie”. „Przed spodziewaną już śmiercią Ojca Świętego – wyznaje Pani Doktor – zapytałam go, czy spalić te notatki. Odpowiedział: Szkoda. Ale jednak wahałam się. Dostałam jednak odpowiedź od spowiednika: Dzieje świętych należą do ludzi, nie są prywatną własnością – należą do Kościoła” (s. 14n).

W Betanii Jezus spotykał przyjaciół, u nich mieszkał, zasiadał przy ich stole, prowadził z nimi zażyłe rozmowy, nauczał, przyjął namaszczenie olejkiem, którego woń „napełniła cały dom”. Woń przyjaźni! Tęsknimy za nią, jak za domem.

W progu „domu przyjaciół Boga” pytajmy: Jakie są nasze przyjaźnie? Czy bylibyśmy w stanie opisać ich dzieje? Czy potrafimy mówić o nich z radością? Jezus zapewnia nas: Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeśli czynicie to, co wam przykazuję (J 15,14).