Skarbiec liturgii - kolekta liturgii o Niepokalanym Poczęciu NMP

Klejnotów nie składa się byle gdzie. Dla specjalnych gości przygotowujemy odpowiednie pomieszczenia, dekorujemy sale, a stół nakrywamy białym obrusem. Sąd nie dziwi, że Bóg chciał przygotować dla swojego Syna godne mieszkanie. Dziwi natomiast, że oczyszczenie mieszkania nastąpiło na mocy zasług przewidzianej śmierci Jezusa. Dziwi, bo nie przywykliśmy do sytuacji, gdzie prawo działa wstecz. Że działa wstecz coś, czego po ludzku jeszcze nie ma. „U ludzi to niemożliwe, ale nie u Boga” – powie w innej sytuacji Jezus i tę zasadę należy odnieść również do prawdy o Niepokalanym Poczęciu. Ta modlitwa wywołuje nie tylko zdziwienie, ale i jakiś wewnętrzny opór. Zbyt często słyszymy, że nie da się żyć bez grzechu. Mówi się nawet niekiedy o konieczności grzechu. To jeden z mitów, w obliczu którego stoi współczesny chrześcijanin. Dlatego – powołując się na zasługi Jezusa i przywołując wstawiennictwa Najświętszej Dziewicy – nie modlimy się o przysłowiowe gruszki na wierzbie, a coś, co jest niemożliwe. Prosimy o coś, co jest realne. Wiara i miłość nie muszą być idealne, doskonałe, ale też człowiek – powtórzmy to jeszcze raz – nie musi grzeszyć. Grzech nie jest dla nas jedynym wyjściem. Stąd prosimy, byśmy to drugie wyjście potrafili znaleźć i na tej drodze wytrwać.