Świadek Chrystusa

Wtorek

Radosne - krótkie - skoncentrowane na Chrystusie

"A wy, przyjmując słowo pośród wielkiego ucisku, z radością Ducha Świętego, staliście się naśladowcami naszymi i Pana, by okazać się w ten sposób wzorem dla wszystkich wierzących (...) Dzięki wam nauka Pańska stała się głośna..." (1 Tes 1,6-8).

I. Radosne

Ewangelia, zwiastowanie wielkiej radości ( Łk 2,10 ) nie może być skutecznie przekazywana inaczej jak tylko z radością, która napełniała samego Jezusa ( Łk 10,21 ) i Apostołów (1 Tes 1,6; 1 J, 4; 2). Świadectwo winno być otoczone atmosfera radości, winien mu towarzyszyć uśmiech , ogień słów i przekonanie w spojrzeniu. Radość jest pierwszym znakiem tego, kto znalazł ukryty skarb. To winno być jawne i tak zaraźliwe, by zapraszało również ewangelizowanego do zdobycia go. Oczywiście nie chodzi o radość biorącą się z braku problemów, lecz o „radość w Panu, która jest nasza ostoją” (zob. Ne 8, 10) .

II. Krótkie

Dobre świadectwo koncentruje się na tym, co podstawowe dla zbawczego dzieła Boga, bez wchodzenia w przypadkowe czy skomplikowane szczegóły. Długie opowiadania męczą, ponieważ traci się fundamentalne nastawienie.

Niekoniecznie trzeba opowiadać całe życie, wystarczy jedynie to, co pozostaje w bezpośredniej relacji z nawróceniem. Sytuacje grzechu ( szczególnie kiedy wciąga innych ) winny być traktowane z delikatnością i rozwagą . Nie należy wskazywać osób , które mogłyby być w jakiś sposób dotknięte tym, co się opowiada.

Nie trzeba wyolbrzymiać ani naszego grzechu, ani zbawczego dzieła Bożego, wyszukując cuda czy powiększając czyny.

III. Skoncentrowane na Chrystusie

Świadectwo nie koncentruje się na tym, kto je wygłasza, aby inni go podziwiali, lecz na samym Chrystusie i na Jego zbawczym dziele. Najlepszym przykładem jest tu Maryja Panna, która wykrzyknęła: „wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny”. Na końcu swej wypowiedzi oddaje uznanie i chwałę samemu Bogu: „ Święte jest Jego imię” (Łk 1,49). Zaimek osobowy osoby pierwszej, >>ja<<, nie powinien występować prawie wcale: „ja uczyniłem , ja zrobiłem , ja zmieniłem , ja mam”. Ulubione zdanie powinno brzmieć raczej: „ Pan mnie… , Pan mnie zbawił , umiłował , dał mi swego Ducha” itd.