Orędzie Benedykta XVI na Światowy Dzień Misyjny 18.X.2009 r.

4. Wezwani by ewangelizować nawet poprzez męczeństwo

W tym Dniu poświęconym Misjom, przypominam modlitwę tych, którzy uczynili z ich życia wyłączne poświęcenie dla pracy ewangelizacyjnej. Szczególna pamięć zwraca się do tych Kościołów lokalnych i do tych misjonarzy mężczyzn i kobiet , którzy świadczą i rozprzestrzeniają Królestwo Boże w sytuacjach prześladowania, z formami ucisku , które z powodu dyskryminacji społecznej prowadzą do więzienia, na tortury i na śmierć. Nie są oni wcale nieliczny ci , którzy, z powodu Jego Imienia idą na śmierć. To co napisał mój Czcigodny Poprzednika Papież Jan Paweł II jest wciąż bardzo aktualne: „Ich jubileuszowe wspomnienie pozwoliło nam odkryć zaskakującą rzeczywistość, ukazując, że nasza epoka jest szczególnie bogata w świadków, którzy w taki czy inny sposób potrafili żyć Ewangelią mimo wrogości otoczenia i prześladowań, składając często najwyższe świadectwo krwi” (Novo millennio ineunte, 41). W rzeczywistości uczestnictwo w misji Chrystusa naznacza także życie głosicieli Ewangelii, którym jest zarezerwowany ten sam los jak ich Mistrza. „Pamiętajcie na słowo, które do was powiedziałem: „Sługa nie jest większy od swego Pana”. Jeżeli Mnie prześladowali, to i was będą prześladować” (J 15, 20). Kościół znajduje się na tej samej drodze, i ponosi ten sam los Chrystusa, ponieważ ona nie działa na podstawie logiki ludzkiej, albo licząc na racje siły, ale krocząc drogą Krzyża, czyniąc się w duchu posłuszeństwa synowskiego Ojcu, świadkiem i towarzyszem podróży tej ludzkości. Kościołom dawnym jak również i Kościołom młodym, przypominam, że nazwane są przez Pana solą ziemi i światłem świata, i wezwane są do głoszenia Chrystusa, Światła Narodów aż po krańce ziemi. „Missio ad gentes” musi być priorytetem ich planów duszpasterskich. Moje podziękowania i moje zachęty zmierzają do Papieskich Dzieł Misyjnych, dla ich niezbędnej pracy którą one zapewniają w animacji, formacji misyjnej i pomocy ekonomicznej młodym Kościołom. Poprzez te instytucje kościelne – w sposób niezwykły – dokonuje się komunia między Kościołami dzięki wymianie darów i wzajemnej trosce oraz we wspólnych projektach misyjnych.

5. Zakończenie

Rozmach misyjny był zawsze oznaką żywotności naszych Kościołów (por. Redemptoris missio, 2). Potrzeba jednakże by potwierdzać ponownie , że ewangelizacja jest Dziełem Ducha i że, nawet przed byciem akcją, jest ona świadectwem i promieniowaniem światła Chrystusa (por. Redemptoris missio, 26) ze strony Kościoła lokalnego, który posyła swoich misjonarzy, mężczyzn i kobiety, by ich prowadzić poza jego granice. Dlatego bardzo proszę wszystkich katolików by prosili Ducha Świętego, aby pomnażał w Kościele, zamiłowanie do misji, które polega na tym by rozprzestrzeniać Królestwo Boże, i wspierać misjonarzy, mężczyzn i kobiety, wspólnoty chrześcijańskie zaangażowane w pierwszej linii w tej misji, czasem w miejscach gdzie panuje wrogość i prześladowania. W tym samym czasie zapraszam wszystkich katolików by dawali wiarogodny znak wspólnoty między Kościołami poprzez pomoc ekonomiczną, specjalnie w fazie kryzysu , który przechodzi przez ludzkość, by stworzyć młodym Kościołom lokalnym warunki, dzięki którym oświecą ludzi Ewangelią miłosierdzia.

Niech Dziewica Maryja, Gwiazda Ewangelizacji prowadzi nas w naszej misyjnej działalności, Ona, która dała Chrystusa światu, który przyszedł jako Światło narodów, aby zanieść zbawienie „aż po krańce ziemi” (Dz 13, 47).
Udzielam wszystkim mojego Błogosławieństwa

W Watykanie 29 czerwca 2009 r.

Benedykt XVI

Tłumaczenie: Papieskie Dzieła Misyjne w Polsce