Komentarze do liturgii - Boże Narodzenie (Pasterka, Msza w dzień, 26 grudnia)

Wprowadzenie do liturgii

W tę świętą noc gromadzimy się w Imię Pańskie. Wielki czar i urok ma ta noc, jak żadna inna w roku. Sercami naszymi owładnął Boży pokój i Boża radość. Oto Słowo staje się ciałem i zamieszkuje między nami. Pan niebios zstępuje w ludzką historię.
Chryste, któryś tamtej historycznej nocy narodził się w Betlejem, tej nocy naródź się w sercach Twoich wiernych. Niechaj w tę świętą noc ogarnie nas Twoja wielka światłość, a radość tej nocy trwa w nas zawsze.
Z aniołami i pasterzami, z niebem i ziemią, stańmy przed żłóbkiem, by adorować Dziecię i śpiewać Mu hymn chwały

Wprowadzenie do liturgii słowa

Oczekiwany Mesjasz przyszedł w dokładnie określonym czasie i miejscu. Jest on Tym, którego zapowiadali prorocy, na którego oczekiwał Naród Wybrany, "kroczący w ciemnościach" niewoli politycznej, ale i duchowej. Ten, który przyszedł w Betlejem, niesie zbawienie wszystkim ludziom, którzy oczekują na objawienie się Jego chwały.

Przed prefacją

Składamy teraz Bogu dziękczynienie za Jego Syna, który noc betlejemską rozjaśnił swoim przyjściem, a obecny w Eucharystii pozwala nam w widzialny sposób uczestniczyć w swoim bóstwie.

Przed rozesłaniem

Idźmy do naszych domów z najlepszymi życzeniami i błogosławieństwem Boga, aby narodzony tej nocy Zbawiciel świata, obecny w naszym życiu, zawsze napełniał nas radością i nadzieją, a Jego światłość zwyciężyła w nas to, co od Boga oddala.
 

Wprowadzenie do liturgii
Przeżywamy dzień wielkiej, niepowtarzalnej radości, bo Bóg przemówił przez Syna. Przychodzimy dzisiaj, by słuchać Jego głosu, by przyjąć Go do domu swego serca, bo to małe dziecię to Słowo Przedwieczne, nasz Bóg i Król całego świata. Niech więc świąteczna radość wypełni nasze serca. Niech ta ofiara będzie znakiem, że On przychodzi do swoich, a swoi Go przyjmują jako Boga, Zbawiciela i Króla.

Wprowadzenie do liturgii słowa

Syn Boży - Odwieczne Słowo stał się człowiekiem, by ludzie mogli stać się synami Bożymi. Chrystus jest ostatecznym Słowem Boga do ludzi i pełnią objawienia. Kto słucha Chrystusa, dostępuje zbawienia i staje się świątynią Boga. Podobny jest do świątyni na Syjonie, o której mówi Izajasz, że powraca do niej Pan. Wsłuchajmy sie przeto w słowo Chrystusa, które uobecnia pośród nas Jego zbawienie i ma moc przemienić nasze życie.

Przed prefacją

Opromienieni światłością Wcielonego Słowa, dziękujmy Bogu za Narodzenie Chrystusa, który przychodzi do nas, grzesznych. Dziękujmy, że przez ofiarę Chrystusa możemy stać się dziećmi Bożymi.

Przed rozesłaniem

Składając sobie życzenia z okazji tego wielkiego święta przyjmijmy Boże błogosławieństwo i prośmy, by Pan błogosławił naszą Ojczyznę miłą i wszystkie wioski z miastami, gdzie ludzie żyją w radości świątecznej, bo Słowo stało się Ciałem.
 

Wprowadzenie do liturgii

Wczoraj zachwycała nas biel, niepokalaność żłóbka. A dziś mamy od razu wielki kontrast: czerwień męczeńskiej krwi. Liturgia chce na w ten sposób uprzytomnić wielką prawdę: że wiara w Jezusa Chrystusa łączy się ze świadectwem aż do przelania krwi. Ileż to krwi męczeński przelało się przez te dwa tysiące lat, począwszy od krwi św. Szczepana. Jakież wielkie zastępy świadków - męczenników ma Chrystus pośród wszystkich narodów i języków. Czy w ciągu dziejów ludzkich za jakąkolwiek inną prawdę, poza ewangelią oddano tyle krwi? Nieprzeliczone zastępy męczenników Chrystusa z wszystkich czasów i wieków podtrzymują Kościół święty w nieustannej młodości. Dziś, gdy stajemy wobec tego morza krwi męczeńskiej, począwszy od krwi św. Szczepana, trzeba nam samym zapytać się o wagę, siłę przekonania i moc naszego świadectwa Chrystusowi.

Wprowadzenie do liturgii słowa

Dzień śmierci męczenników nazywano w starożytności chrześcijańskiej dniem narodzin dla nieba (dies natalis). To niebo zobaczył Szczepan w chwili swej śmierci. To niebo zobaczy każdy z nas, kto wytrwa w prześladowaniach dla prawdy, Ewangelii i Chrystusa żyjącego dzisiaj w Kościele.


Przed prefacją

Z ofiary Chrystusa, który narodził się dla ludzi, czerpali męstwo męczennicy, z tej ofiary czerpał siłę św. Szczepan. Z tej ofiary i my czerpiemy siłę, byśmy mogli narodzić się dla Boga. Dziękujmy Bogu za te wielkie dary dane przez Chrystusa, wychwalajmy Go i uwielbiajmy Jego Imię.

Przed rozesłaniem

„Kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony" — niech te słowa Chrystusa towarzyszą nam w radości świątecznej i w szarych dniach, aby nasze święta nie były tylko zrywem uczucia, ale świadectwem wiary i życia. Na to wytrwanie w odważnym wyznawaniu Prawdy, błogosławi nas Bóg.