Komentarze do liturgii - Uroczystość Objawienia Pańskiego (2)

Wprowadzenie do liturgii

Chrystus objawił się Mędrcom idącym za gwiazdą. W ich osobach objawił się poganom, gdyż przyszedł nie tylko jako Mesjasz Izraela, ale jako zbawca całego świata. Dzisiaj więc objawia się nam, którzy przychodzimy do Niego, prowadzeni przez wiarę, by Mu hołd nasz oddać i złożyć swoje dary miłości, modlitwy i dziękczynienia.

Przeprośmy teraz Boga za nasze grzechy, że nie umieliśmy dostrzec Bożego światła i nie zawsze kierowaliśmy się wiarą. Niech Bóg objawi nam przez tę ofiarę swoje miłosierdzie i przyjmie dary, które składamy Chrystusowi jako Panu, Kapłanowi i Wcielonemu Słowu.

Wprowadzenie do liturgii słowa

Mędrcy ze Wschodu, uznający Chrystusa za Boga-Człowieka, Króla, Kapłana i Proroka są znakiem narodów pogańskich, które wchodzą do Kościoła z całym bogactwem swej własnej kultury i przyjmują orędzie zbawienia. Spełniają się więc nieustannie słowa proroka Izajasza, gdyż Kościół - Nowe Jeruzalem jest znakiem jedności całej rodziny ludzkiej. Myśl tę podejmuje i rozwija św. Paweł - Apostoł narodów pogańskich.

Przed prefacją

Chrystus objawia się światu jako Bóg Człowiek, prawdziwy Król, Kapłan i Prorok. Dziękujmy Bogu za dar zbawienia ofiarowany nam w Chrystusie.

Przed rozesłaniem

Idziemy odnajdywać Chrystusa w naszych codziennych sprawach, aby przez nas objawiał się światu. Przyjmijmy więc Boże błogosławieństwo, aby te codzienne sprawy zamieniły się w gwiazdę, wskazującą na źródło naszej prawdziwej radości i siły, by ludzie odnaleźli może już zagubionego Boga.