Najpierw ewangelizacja, potem duszpasterstwo

Stąd potrzeba pewnego przeorganizowania działalności Kościoła w tym zakresie. Istnieją co prawda kursy przygotowawcze np. do chrztu, bierzmowania, małżeństwa, lecz jest to zwykle zbyt mało, i traktowane jest przez przystępujących jako konieczna formalność. Prowadzone są różnorakie formy duszpasterstwa, ale ile razy okazuje się, że ludzie potrzebują nie duszpasterstwa, ile koniecznej ewangelizacji. Dlatego przygotowanie wiernych do przyjęcia sakramentów powinno mieć charakter bardziej pogłębiony. Nie jako nauki, spotkania etc., lecz jako katechezy mistagogiczne. I nie bójmy się odmawiać udzielenia sakramentu, jeśli sądzimy, że przystępujący nie powinien go otrzymać. Pisałem już, że sakrament nie jest towarem, który można dowolnie kupić, który mi się należy, ale jest misterium spotkania Boga i człowieka. Nie możemy tym szafować bez ograniczeń, co zwykle ma miejsce w Polsce.

Summa summarum trzeba wyraźnie powiedzieć, że Kościół w dziele katechizacji na żadnym etapie nie może sobie pozwolić na "wolne". Kontynuując myśl Jana Pawła II, powinniśmy prowadzić nową ewangelizację, której nasze społeczeństwo bardzo potrzebuje. Prowadźmy duszpasterstwo wobec tych, którym to jest naprawdę potrzebne. Ale są również osoby, które potrzebują ewangelizacji i katechezy - i o nich również nie wolno nam zapomnieć.