Posługa i formacja ministrantów kadzidła i wody

4. Posługa i formacja ministranta wody

Woda jako dar Boży od początku stworzenia świata stanowi wymowny znak jedności Stwórcy ze stworzeniem. Dzięki wodzie wszystko istnieje a jako symbol życia i jego podstawowy komponent w historii zbawienia woda odgrywa wielką rolę. Bez niej nie można ochrzcić człowieka. Dłonią zanurzoną w wodzie czynimy znak krzyża przy wejściu do świątyni oraz podczas aspersji i innych błogosławieństw. Wodą święconą kapłan kropi osoby i przedmioty. Symbolika wody wiąże się z nawróceniem człowieka, zatem wskazuje kierunek formacyjny. Można powiedzieć, że tak jak woda w historii zbawienia jest komponentem dialogu Bosko-ludzkiego, tak w wymiarze formacyjnym woda niczym strumień łaski jest elementem dialogu w liturgii i formacji ku życiu czystemu, życiu w łasce, będąc jego symbolem.

W posłudze ministranta wody istnieje możliwość wejścia w kompetencje ministranta ołtarza, który bezpośrednio posługuje także przy wodzie znajdującej się w ampułkach, stąd ważna uwaga, aby ministranta wody postrzegać w szerokiej gamie jego posługiwania wobec wody.

4.1. Posługa liturgiczna wobec wody:

a. Aspersja
b. Przygotowanie ampułek z wodą (łyżeczka od XIV w.)
c. Lavabo - obmycie rąk
d. Puryfikacja (ablucja od XIV w.)
e. Posługa wobec wody podczas liturgii Wigilii Paschalnej
f. Posługa podczas udzielania sakramentu chrztu
g. Posługa podczas obrzędów pogrzebowych
h. Posługa podczas liturgii sakramentu małżeństwa
i. Posługiwanie do pozaliturgicznych pokropień (dewocjonalia, pokarmy, samochody, mieszkania).

4.2. Znaczenie formacyjne wody

a. Umiejętność ofiarowania swoich spraw w tajemnicy eucharystycznej (por. kropla wody dolewana do wina w kielichu mszalnym podczas przygotowania darów).

b. Opanowywanie sztuki modlitwy (Św. Cyprian: człowiek podczas Mszy powinien być tak zespolony z Chrystusem, jak kropla wody zmieszana z winem). Modlitwa w dialogach mszalnych jest sztuką koncentracji i odpowiedzialności za każde wypowiadane i usłyszane słowo. Troska formacyjna idzie również w tym kierunku, aby opanowywać sztukę uważnego słuchania i ważenia słów tak w relacji do Boga, jak i do każdego człowieka.

c. Świadomość tego, że podczas puryfikacji staję z wodą przed Chrystusem! To jest wezwanie, aby samemu dbać o oczyszczanie tych wszystkich sfer życia, które mogłyby zasmucić Boga, czy też mogłyby naruszyć więź miłości w dialogu między-osobowym. Ustawienie klarowne wobec kultury słowa.

d. Odniesienie do sakramentu chrztu - godności dziecka Bożego oraz tajemnicy oczyszczenia przez sakrament pojednania (systematyczny penitent).

e. Umiejętność i skłonność do szukania zgody, przebaczenia i pojednania.

f. Troska o czystość zewnętrzną (czystość rąk, porządek w swoim pokoju). Do tej praktyki formacyjnej zachęca posługa do lavabo, w której uczymy się na wzór kapłana postawy do ciągłej dyspozycji oczyszczenia zewnętrznego i wewnętrznego.

g. Przejawianie troski o odpowiedni poziom nauki szkolnej (żeby "nie lać wody"). Szczególnie ważne i doniosłe w formacji i spełnianych funkcjach, zarówno przez męski jak i żeński zespół liturgiczny jest przeżywanie Wigilii Paschalnej, gdzie tajemnica wody uwydatnia swoją najgłębszą prawdę i głębię wobec życia ludzkiego. Szczyt przeżycia duchowego w formacji posługującego wobec wody.