Małżeństwo żyje dzięki Eucharystii

III. „Bo co ty Panie pobłogosławisz, będzie błogosławione na wieki”(1 Krl 17, 27).


Jako człowiek żyjący w małżeństwie sakramentalnym jestem przekonany, że chyba nie ma drugiej takiej rzeczywistości, która była by tak mocno i konkretnie pobłogosławiona przez Boga jak małżeństwo. To błogosławieństwo obejmuje wszystkie dziedziny życia małżeńskiego, każdy jego szczegół. Oczywiście pod warunkiem wierności Bożemu Słowu i stałej współpracy ze Stwórcą.

Po zawarciu sakramentalnego związku małżeńskiego, trzeba mieć świadomość, że staje się przed najważniejszym zadaniem życiowym. Nie wolno jednak zapominać, że nie sprosta się temu zadaniu tylko o ludzkich siłach. Nie uda się urzeczywistnić tych pięknych obietnic, osiągnąć wielkiego i prawdziwego szczęścia, bez Chrystusa, który błogosławi związek i jest w nim stale obecny. Jezus daje bardzo konkretne zasady, pozwalające żyć w pełni i prawdziwe. Ukazuje prawdy ułatwiające małżonkom rozwijanie związku i korzystanie z błogosławieństwa na każdym etapie życie i we wszystkich jego dziedzinach. Ale uczciwie przestrzega, że ta droga nie jest łatwa: „Wchodźcie przez ciasną bramę. Bo szeroka jest brama i przestronna ta droga, która prowadzi do zguby, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą. Jakże ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do życia, a mało jest takich, którzy ją znajdują” (Mt 7, 13-14).

Droga życia małżeńskiego to cudowna przygoda, najbardziej fascynująca wspólna wędrówka w kierunku najpiękniejszego celu. Mamy na niej niegasnące źródło pomocy i nadziei. Stała obecność Jezusa jest największą wartością sakramentu małżeństwa.

Na jednej z podarowanych nam kartek przeczytałem: „Szczęście w małżeństwie to nie dar, lecz osiągnięcie”. Wielokrotnie młodzi ludzie zawierając małżeństwo mają przekonanie, że jakoś to będzie. Niestety, szczęście w małżeństwie nie jest ani darem, ani przypadkiem. Jest efektem bardzo konkretnego wysiłku i, trzeba to otwarcie powiedzieć, wielokrotnie realizowanego przez kilkadziesiąt lat! Przez całe, daj Boże, jak najdłuższe życie. Nie można nawet na chwilę sobie poluzować. Trzeba mieć tego jasną świadomość już w narzeczeństwie. Ale małżeństwo sakramentalne to najlepsze, najbardziej optymalne rozwiązanie dla człowieka. Każda inna forma związku mężczyzny i kobiety jest tylko czyś pośrednim, jest udawaniem, a także utrudnianiem sobie życia.

Budowanie głębokiej jedności w małżeństwie niezbędne jest, aby świat poznał całą prawdę o Jezusie: „Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał” (J 17, 20-21).

Istotą małżeństwa, jako naturalnego związku mężczyzny i kobiety, jest jego sakramentalność. Istotą sakramentalności jest Jezus i Jego nauka-Dobra Nowina. Dla osób żyjących w małżeństwie wszelkie prawdy ewangeliczne powinny urzeczywistniać się najpierw w relacji do męża, żony. A prawdy te są nieprzemijające: „Trawa usycha, więdnie kwiat, lecz słowo Boga naszego trwa na wieki” (Iz 40, 8).

Mieczysław Guzewicz, ur. w roku 1959, od 26 lat żyjący w sakramentalnym związku małżeńskim, ojciec trojga dzieci. Doktor teologii biblijnej, konsultor Rady d/s Rodziny KEP, członek Diecezjalnej Rady Duszpasterskiej Diecezji Zielonogórsko- Gorzowskiej oraz Diecezjalnej Komisji d/s Rodziny. Pracuje jako katecheta z I LO we Wschowie, prowadzi wykłady na Studium nad Małżeństwem i Rodziną w Gorzowie i Zielonej Górze z zakresu małżeństwo i rodzina w Piśmie Świętym. Jest autorem licznych publikacji i opracowań z zakresu problematyki cierpienia w Biblii, wychowania religijnego dzieci oraz zagadnień małżeństwa i rodziny. Prowadzi liczne konferencje i prelekcje dla narzeczonych, małżonków i rodziców.