Czy Jezus naprawdę zmartwychwstał?

1) Chrystus umarł za nasze grzechy, zgodnie z Pismem;
2) Chrystus został pochowany;
3) Chrystus powstał z martwych trzeciego dnia, zgodnie z Pismem;

4) Chrystus ukazał się Kefasowi (Piotrowi), a także Dwunastu. Wydobywamy tu tylko serię przekazanych faktów: Chrystus umarł - został pochowany - zmartwychwstał - ukazał się Kefasowi i Dwunastu. Dwoma filarami tej wyliczanki są śmierć i zmartwychwstanie. Każde z nich ma potwierdzenie: śmierć ma potwierdzenie w złożeniu do grobu, zmartwychwstanie w ukazaniu się Jezusa; są one jak „pieczęć postawiona na zmartwychwstaniu”. Z realną śmiercią koresponduje realne zmartwychwstanie. Innymi słowy, Jezus naprawdę umarł i naprawdę zmartwychwstał. Jest to wiara chrześcijańska wyznawana od początków chrześcijaństwa, wyrażona w formie najpierwotniejszej i najprostszej, takiej jaka pojawiła się w pierwszym piśmie chrześcijańskim, dotrwałym do naszych czasów, to jest w Pierwszym Liście św. Pawła (lata 50-51) do Tesaloniczan: „wierzymy, że Jezus istotnie umarł i zmartwychwstał” (1 Tes 4,14).

„Chrystus umarł za nasze grzechy, zgodnie z Pismem”

Zbadajmy teraz, jak w każdym z czterech punktów pierwotne „Credo” chrześcijańskie dotarło do św. Pawła. Pierwszym punktem jest: „Chrystus umarł za nasze grzechy, zgodnie z Pismem”. W poprzednich rozdziałach rozpatrzyliśmy już mękę i śmierć Jezusa na krzyżu i nie ma potrzeby do tego wracać. Jednakże św. Paweł oświadcza dwie rzeczy, które należy wyjaśnić. Mówi przede wszystkim, że Chrystus umarł „za nasze grzechy”. Jest to potwierdzenie wiary, podkreślające zbawczy wymiar śmierci Jezusa. Opiera się ono na Piśmie Świętym i jest z nim zgodne tak w ścisłym znaczeniu, mówiącym, że Jezus zrealizował proroctwo Izajasza o „Słudze Jahwe”, które mówi, że „Pan zwalił na Niego winy nas wszystkich”, „a w Jego ranach jest nasze zdrowie” (Iz 53,5-6), jak i w szerszym sensie, oznaczającym, że całe Pismo Święte, z powodu swojego prorockiego charakteru, zapowiada, że w Chrystusie umarłym i zmartwychwstałym realizuje się plan zbawienia, stworzony przez Boga dla wszystkich ludzi.

Szczególnie stwierdzenie „umarł za nasze grzechy” opiera się na słowach Jezusa: „Syn Człowieczy [...] przyszedł, [...] żeby służyć i dać swoje życie na okup za wielu” (Mk 10,45). Jezus potwierdza tu jasno znaczenie wyzwolenia z grzechu, jakie przynosi Jego śmierć. „Za wielu” oznacza, że Jezus umarł za wszystkich, bo wyrażenie to określa rzeczywiście ogół ludzi. Powyższe słowo i użyte w nim wyrażenie „Syn Człowieczy”, wypowiedziane jedynie ustami Jezusa, przewyższa o wiele poprzednie proroctwa, bowiem zawiera wyjaśnienie ich znaczenia i śmierci Jezusa. Dla judaizmu obca była nie tylko idea śmierci Mesjasza, lecz także myśl o tym, że lud potrzebuje wyzwolenia z grzechu, bowiem miały temu służyć zasługi Abrahama, odnoszące się jednak tylko do jego spadkobierców. Dla pogan nie istniała żadna możliwość odpokutowania za grzechy, ponieważ byli oni ceną za wyzwolenie Izraela, bowiem w Dzień Sądu mieli być wrzuceni do Gehenny w ich miejsce. W ten sposób Jezus, mówiąc o oddaniu swojego życia za wszystkich ludzi, wypowiedział rzecz, która musiała wydawać się Żydom niebywała i absurdalna.