Śladami Pisma

Stacja 5. Szymon pomaga nieść krzyż Jezusowi

Przymusili Szymona z Cyreny, ojca Aleksandra i Rufusa, który wracając z pola właśnie przechodził, żeby niósł krzyż Jego /Mk 15,21/.

Byłem głodny... spragniony... nagi... chory... w więzieniu... co uczyniliście jednemu z braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili /por. Mt 25,35-40/.

Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią /Mt 5,7/.

Jeden drugiego brzemiona noście i tak wypełniajcie prawo Chrystusowe /Ga 6,2/.

Nie stój z dala ode mnie, bo klęska jest blisko, a nie ma wspomożyciel /Ps 22,12/.

Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien /Mt 10,38/.

Teraz raduję się w cierpieniach ze was i ze swej strony w moim ciele dopełniam niedostatki udręk Chrystusa dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół /Kol 1,24/.

Niewielkie bowiem utrapienia nasze obecnego czasu gotują bezmiar chwały przyszłego wieku dla nas, którzy się wpatrujemy nie w to, co widzialne, lecz w to, co niewidzialne. To bowiem, co widzialne przemija, to zaś, co niewidzialne, trwa wiecznie /2Kor 4,17/.

Miłość niech będzie bez obłudy. Miejcie wstręt do złego, podążajcie za dobrem. W miłości braterskiej nawzajem bądźcie życzliwi. W okazywaniu czci jedni drugich wyprzedzajcie. /Rz 12, 9-10/.