Śladami Pisma

Stacja 1. Jezus skazany na śmierć.

Dręczono Go, lecz sam dał się gnębić, nawet nie otworzył ust swoich. Jak baranek na rzeź prowadzony, jak owca niema wobec strzygących ją, tak On nie otworzył ust swoich. Po udręce i sądzie został usunięty; a kto się przejmuje Jego losem? Tak! Zgładzono go z krainy żyjących; za grzechy mego ludu został zbity na śmierć /Iz 53,7-8/.

Ja zaś potulny baranek, którego prowadzą na zabicie, nie wiedziałem, że powzięli przeciw mnie zgubne plany: <Zniszczmy drzewo wraz z jego mocą, zgładźmy go z ziemi żyjących, a jego imienia niech nikt nie wspomina!> /Jer 11,19/.

Piłat widząc, że nic nie osiąga, a wzburzenie raczej wzrasta, wiązł wodę i umył ręce wobec tłumu, mówiąc: <Nie jestem winny krwi tego Sprawiedliwego. To wasza rzecz>. A cały lud zawołał: <Krew Jego na nas i na dzieci nasze>. /Mt 27,24-25/.

Lecz oni nalegali z wielkim wrzaskiem, domagając się, aby Go ukrzyżowano; żeby ich żądanie zostało spełnione. Uwolnił im tego, którego się domagali, a który za rozruch i zabójstwo, był wtrącony do więzienia; Jezusa zaś zdał na ich wolę /Łk 23,23.25/. 

Gdy Mu złorzeczono, nie złorzeczył, gdy cierpiał, nie groził, ale oddawał się Temu, który sądzi sprawiedliwie. Krwią Jego zostaliście uzdrowieni /1P 2, 23-24/.