Śladami Pisma

Stacja 8. Jezus poucza płaczące niewiasty.

A szło za Nim mnóstwo ludu, także kobiet, które zawodziły i płakały nad Nim /Łk 23,28a/.

Córki jerozolimskie, nie płaczcie nade mną; płaczcie raczej nad sobą i dziećmi waszymi! Bo oto przyjdą dni kiedy mówić będą: Szczęśliwe niepłodne łona, które nie rodziły i piersi, które nie karmiły. Wtedy zaczną wołać do gór: Padnijcie na nas; a do pagórków: Przykryjcie nas! Bo jeśli z zielonym drzewem to czynią, cóż stanie się z suchym? /Łk 23,28-31/.

Jeśli się nie nawrócicie, wszyscy tak samo zginiecie /Łk 13,5/.

Nie grzesz już więcej, aby ci się coś gorszego nie przydarzyło /J 5,14/.

Idź, a od tej pory już nie grzesz /J 8,11/.

Ten, kto we Mnie nie trwa, zostanie wyrzucony jak winna latorośl i uschnie. I zbiera się ją i wrzuca do ognia i płonie /J 15,6/.

Ja jestem krzewem winnym, wy – latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić. Ten, kto we Mnie nie trwa, zostanie wyrzucony jak winna latorośl i uschnie. I zbiera się ją, i wrzuca do ognia, i płonie /J 15,5-6/.

Ci, którzy we zach sieją, żąć będą w radości /Ps 126,5/.

Kobiety beztroskie, wstańcie, słuchajcie mego głosu! Dziewczęta zbyt pewne siebie, dajcie posłuch mej mowie! Za rok i kilka dni zadrżycie, pewne siebie, bo winobranie się skończyło, zbiorów już nie będzie /Iz 32, 9-10/.

Wszyscy, co drogą zdążacie, przyjrzyjcie się, patrzcie, czy jest boleść podobna do tej, co mnie przytłacza, którą doświadczył mnie Pan, gdy gniewem wybuchnął /Lm 1,12/.