Śladami Pisma

Stacja 12. Jezus umiera na krzyżu.

Wiele mówiono o Nim pokątnie. Jedni mówili: Jest dobry. Inni zaś mówili nie. Przeciwnie - zwodzi tłumy /J 7,12/.

Razem z Nim ukrzyżowano dwóch złoczyńców, jednego po prawej, drugiego po lewej Jego stronie /Mk 15,27/.

Żołnierze siedząc, tam, Go pilnowali  /Mt 27,36/.

A obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: Niewiasto, oto syn Twój. Następnie rzekł do ucznia: Oto Matka twoja. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie /J 19,25-27/.

Ojcze przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią /Łk 23,34/.

Innych wybawiał, siebie wybawić nie może. Zaufał Bogu: niechże Go teraz wybawi, jeśli Go miłuje. Przecież powiedział: Jestem Synem Bożym /Mt 27,42-43/.

Kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony /Mt 10,22/.

Gdy nastała godzina szósta, mrok ogarnął całą ziemię, aż do godziny dziewiątej /Mk 15,33/.

Wówczas krzyknąłeś Eli Eli, lema sabachthani? to znaczy: Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił? /Mt 27,46/.

Pragnę /J 19,28/.

Przyszedłem rzucić ognień na ziemię i jakże bardzo pragnę, żeby on już zapłonął /Łk 12,49/.

Chrzest mam przyjąć i jakiej doznaje udręki, aż się to stanie /Łk 12,50/.

Wykonało się! /J 19,30/.

Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego. Po tych słowach wyzionął ducha /Łk 23,46/.

Chrystus umarł bowiem za nas, jako za grzeszników, w oznaczonym czasie, gdyśmy jeszcze byli bezsilni. A nawet za człowieka sprawiedliwego podejmuje się ktoś umrzeć tylko z największą trudnością. Chociaż może jeszcze za człowieka życzliwego odważyłby się ktoś ponieść śmierć. Bóg zaś okazuje nam swoją miłość właśnie przez to, że Chrystus umarł za nas, gdyśmy byli jeszcze grzesznikami /Rz 5,6-8/.

On to został wydany za nasze grzechy i wskrzeszony z martwych dla naszego usprawiedliwienia /Rz 4,25/.

Po tym poznaliśmy miłość, że On oddał za nas życie swoje. My także winniśmy odda życie za braci /1J 3,16/.