Jak wół i osioł

Uwierzyliśmy, że skoro na polecenie Boga uczyniliśmy sobie ziemię poddaną, to w naszych rękach jest wszelka władza. To my wiemy kiedy i jak się rodzić, kiedy i jak umierać. Naszą jest sprawą z kim się łączymy i kiedy się możemy rozstawać. Nie godzimy się by dzisiejszy nowoczesny świat był określany przez prawo, o którego pochodzeniu wielu wolałoby zapomnieć. Wobec tego nie wygodnie nam jest pamiętać, że Bóg nad nami czuwa. Wolimy się oburzać, że ciągle nas pilnuje i zbyt często poucza.

Musimy dzisiaj na nowo odkryć jak bardzo potrzebujemy Boga. Zachwyceni zbliżającym się Bożym Narodzeniem starajmy się kierować nasze uczucia, słowa i uczynki wprost ku chwale Bożej. Skoro Bóg obdarza nas najwyższym darem, umiejmy odpłacić mu podobną miłością i oddaniem siebie. Chciejmy na nowo porzucić swoje słabości, chwiejność i szczerze powrócić do Boga. Nie odrzucać Bożej miłości która jest ponad wszystko, ani Bożej mądrości która łączy siłę i łagodność, miłosierdzie i sprawiedliwość, Boga z człowiekiem.

Nie zawsze mamy wystarczające środki i możliwości, by w swoim rozumieniu dość godnie przywitać Boga. W oczekiwaniu Bożego Narodzenia trudzimy się, by nasze domy lśniły czystością i pachniały dostatkiem. Potrafimy w tym czasie serdecznie spojrzeć na tych, których dotykają troski i biedy. Szukamy zgody i pojednania. Chcemy być lepsi. Czy wypełniamy wolę bożą tak, jak Bóg ją nam objawia? Nie ma szczęścia i pokoju tam gdzie nie ma Boga i jego prawa. W swojej codzienności nie zważajmy ani na pochwały, ani na przygany świata. Starajmy się nie tracić miłości i zaufania tych, którzy nas otaczają.

Zachwycają nas coraz większe i piękniejsze stajenki z bajecznymi figurami. Jaką figurą jesteśmy my sami? Co robimy ze względu na Boga? Czy wystarczy, że jesteśmy uprzejmi, uczynni czy gościnni? Jeśli tylko tyle mamy Bogu do zaoferowania to jesteśmy jak wół, który oddał swoje miejsce przy żłobie, ale tak naprawdę nie wiedział komu i dlaczego. Niewiele również zrozumiał osioł, który co prawda zawiózł Maryję do Betlejem, ale nie miał świadomości cudu, w którym uczestniczył. Przyjdziemy jak zawsze pokorni, serdeczni i z nadzieją, że On nas przemieni. Postarajmy się tylko, aby Go nie ograniczać co do sposobu i czasu. Na wzór św. Józefa poddajmy się z wiarą i pokorą tajemnicy Bożego Wcielenia.