Modlitwa inspirowana Psalmami.
Z Psalmu 110
Rzekł Pan do Pana mego:
«Siądź po mojej prawicy,
aż uczynię Twych wrogów
podnóżkiem stóp Twoich».
Tajemniczy, proroczy Psalm. Dawidowy. Kogo nazywa Panem? Był królem. Chodzić mogło więc tylko o Boga. Co ciekawe, jest tu dwóch Panów: jeden Pan mówi do innego Pana: siądź po mojej prawicy. Bóg mówi to do Boga...
Jezus odniósł te słowa do siebie. On jest Panem, któremu Pan – Bóg Ojciec – pozwolił siąść po swojej prawicy, czyli objąć władzę nad światem.... Stało się tak, jak wierzą chrześcijanie, w dniu wniebowstąpienia. Tego dnia Zmartwychwstały Chrystus wstąpił do nieba i zasiadł po prawicy Ojca...
Zadziwiające: mamy w niebie Przyjaciela. Kogoś, kto na własnej skórze doświadczył ludzkiego losu. I to takiego, który może wszystko, bo z woli Ojca rządzi wszystkim.
Martwię się czasem, Boże, tym, w jakim kierunku zmierza świata. W jakim kierunku wydaje mi się że zmierza. Ufam jednak, że jesteś Panem. Że godząc się na taką czy inną ludzką nieprawość tak wszystkim pokierujesz, aby w pełni objawiło się zwycięstwo Twojego Syna. Że w dzień sądu wszystko złożone zostanie pod Jego stopy, Jego wrogowie staną się podnóżkiem Jego stóp... Wierzę w Twoje zwycięstwo Boże. Dlatego w obliczu wszystkich smutnych spraw tego świata modlę się słowami znanej mi od dzieciństwa modlitwy:
Ufam Tobie, boś Ty wierny,
wszechmocny i miłosierny,
dasz mi grzechów odpuszczenie,
łaskę i wieczne zbawienie.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |