Boże Ciało

Co roku powtarzany rytuał, trasa, może w tym roku urozmaicona i wzbogacona w elementy letnie, boć 23 czerwca to już kalendarzowe lato. Czy będą jak co roku kwietne dywany z kwiatów wiosennych? Przekonamy się już za kilka dni, krocząc w procesji ze służbą liturgiczną, depcząc kwiatki rzucane przez dzieci pierwszokomunijne przed Najświętszym Sakramentem. Stałym elementem, acz zawsze budzącym najwyższą uwagę i oczekiwanie, są cztery ołtarze, przy których czytane są Ewangelie czterech Ewangelistów. To one właśnie nadają charakteru i stanowią podstawę liturgii procesji. My zaś idziemy, by cieszyć się tym, iż możemy uczestniczyć w Misterium Eucharystycznym, spożywając chleb i wino, które po Przeistoczeniu stają się prawdziwym Ciałem i Krwią Chrystusa Zmartwychwstałego, naszego Zbawiciela.

Nie żałujmy nóg, by iść, gardeł, by śpiewać i chwalić Pana, nie żałujmy czasu, bo przecież ten czas poświęcamy Panu. Uczestniczmy w Procesji na Chwałę Najświętszej Krwi i Ciała Jezusa Chrystusa. Ale idąc w procesji, modląc się i śpiewając, zastanówmy się, czy faktycznie powtarzamy ceremoniał, czy  zawsze jest tak samo? I tu nie chodzi o to, że dzieci są inne, że kwiaty są mniej lub bardziej rozkwitłe, że są nowi ministranci, inna służba liturgiczna, bowiem to jest normalne. A co się zmieniło? Pomyślmy, ilu spośród tych, których nieraz spotykaliśmy, już nigdy razem z nami nie będzie uczestniczyć w tym święcie, gdyż odeszli do Pana. Ilu innych, z racji pogorszenia zdrowia, nie może być z nami osobiście, lecz tylko duchowo. A ilu z powodu problemów finansowych opuściło nas i nasze środowisko, by poza granicami kraju szukać „lepszego życia”.

Modląc się i śpiewając, pomyślmy również o tych, dla których procesja i święto Ciała i Krwi Chrystusa stały się tylko folklorem, widowiskiem lub sensacją godną pokazania dzieciom. Pomódlmy się za nich, aby pomyśleli o swojej duszy i życiu wiecznym, a nie tylko o konsumpcji i radościach doczesnych. Potraktujmy to Święto jako nasze dziękczynienie za wszystko, co nas spotyka, dotyka, boli i cieszy.

Prośmy Boga, przepraszajmy Go i dziękujmy Mu za możliwość uczestniczenia w Święcie Ciała i Krwi Pańskiej, naszego pożywienia, które przybliża nas do Nieba.