Bóg z nic nie znaczącymi

Z Psalmu 146

Bóg wiary dochowuje na wieki,
uciśnionym wymierza sprawiedliwość,
chlebem karmi głodnych,
wypuszcza na wolność uwięzionych.
Pan przywraca wzrok ociemniałym,
Pan dźwiga poniżonych.
Pan kocha sprawiedliwych,
Pan strzeże przybyszów.
Ochrania sierotę i wdowę,
lecz występnych kieruje na bezdroża.
Pan króluje na wieki,
Bóg twój, Syjonie, przez pokolenia.

Tak jak pisze wcześniej psalmista, nie ma sensu pokładać nadziei w człowieku, który dziś jest, a jutro go już nie ma. Tylko Bóg jest pewną, mocną skałą...

Najważniejsze: ten Psalm, pisany przecież z natchnienia Ducha Świętego, jest jednym z wielu wymownych świadectw, że Bóg nie stoi po stronie możnych, mających znaczenie, mających władzę. Bóg stoi po stronie uciśnionych, głodnych,  uwięzionych, poniżanych, bezradnych... Waży rys charakteru Boga.

Dziękuję Boże, że jesteś, bo Cię potrzebuję. I dziękuję, że Ty, choć często trudno mi w to uwierzyć, potrzebujesz mnie. Dziękuję Ci, Boże, że dla Ciebie jestem ważny. Dziękuję, bo szanujesz nawet te drobiazgi, jako znak mojej miłości do Ciebie, próbuję Ci dać.