Chrześcijaninie, szczyć się swoim imieniem

Z Psalmu 105

Śpiewajcie i grajcie Mu psalmy,
rozgłaszajcie wszystkie Jego cuda.
Szczyćcie się Jego świętym imieniem,
niech się weseli serce szukających Pana.
Rozmyślajcie o Panu i Jego potędze,
zawsze szukajcie Jego oblicza.
Pamiętajcie o cudach, które On uczynił,
o Jego znakach, o wyrokach ust Jego.
Potomkowie Abrahama, słudzy Jego,
synowie Jakuba, Jego wybrańcy.
On, Pan, jest naszym Bogiem,
Jego wyroki obejmują świat cały.

To Psalm wzywający Izraela do wychwalania Boga za wszystkie łaski, jakich wyświadczył temu narodowi w jego historii. A były to sprawy niebagatelne – uratowanie z Egiptu, opieka na pustyni, danie Ziemi Obiecanej, a potem wiele innych. Wezwanie do wychwalania, ale i do ufności. Bo przecież skoro mamy Boga, który tyle może…

Chrześcijanin może pamiętać i wychwalać Boga za wielkie cuda, które On działał dla Kościoła. Ot, uczniów Jezusa była garstka, a Kościół tak potężnie urósł, i Jego Ewangelia rozniosła się aż na krańce świata. O innych znakach opieki nad wierzącymi już nie mówiąc…

Każdy człowiek ma też własną historię, za którą może Boga wychwalać. Na pewno jest za co. Jeśli ktoś tego nie widzi, powinien się lepiej przyjrzeć. I szczycić się tym, że jest jednym z uczniów Chrystusa.

Dziękuję Boże. Za życie, za łaskę wiary w Ciebie, za nadzieję nieśmiertelności. Dziękuję za historię mojego kraju. Ktoś mógłby powiedzieć, że nieciekawa, pełna krzywd i zbrodni, ale piszesz ją przecież mając za materiał skłonne do największego nawet grzechu ludzkie serca. Dziękuję, że mimo to nie pogrążamy się w nienawistnym chaosie, ale ciągle, po najtrudniejszych nawet czasach, odnawiamy się ku dobru.