Każdy człowiek jest naprawdę kapłanem – w tym znaczeniu, że może jednoczyć się z kapłańską ofiarą i ze wstawiennictwem Jezusa Chrystusa.
Nie wiadomo co Abrahamowi przyszło z większym trudem. Złożyć w ofierze syna czy uwierzyć – po raz kolejny – w obietnicę potomstwa...
Bardzo bym chciał, żeby ludzie składali Ci ofiary ze swoich dobrych i szlachetnych czynów. By żyjąc wedle Twojej woli oddawali Ci chwałę.
Możemy mówić o eucharystycznej naturze celibatu, wynikającej z ofiary – uważa Benedykt XVI, a jego nauczanie przypomina kard. Mauro Piacenza na łamach „L'Osservatore Romano”.
Pokuta nie jest karą. Nie jest też czymś, co zastąpi ofiarę Jezusa Chrystusa. Pokuta to zanurzenie w Miłość i odpowiedź miłości na Miłość.
Ile jest takich rzeczy czy spraw, przez które to mnie trudno iść śladami mojego Mistrza, Pana i Chrystusa? Może czas złożyć je Bogu w ofierze?
Bóg mówi przez usta proroka: „lepsze jest posłuszeństwo od ofiary, uległość od tłuszczu baranów. Opór bowiem jest jak grzech wróżbiarstwa, a krnąbrność jak złość bałwochwalstwa”.
Tylko szczere otwarcie się na dar Eucharystii pozwoli coś w moim życiu zmienić. Pomoże ponieść największą ofiarę, poświęcić swoje życie, zrezygnować z pychy i egoizmu
Łatwiej jest dawać ofiary, całopalenia, pościć i cały czas się modlić, dużo robić dla innych i spalać się w służbie bliźnim niż prawdziwie kochać.
Można modlić się, chodzić na Mszę, dawać ofiarę, nawet pomagać innym ludziom tylko na pokaz, tylko po to, by zapracować na dobrą opinię w środowisku.
Da się zamknąć Tego, który tchnie kędy chce, prowadzi do całej prawdy, mówi co usłyszy, w jakiejkolwiek liczbie skończonej?