Śmieszni. A ja?

Modlitwa inspirowana Psalmami.

więcej »

NA NIEDZIELĘ I UROCZYSTOŚCI

V Niedziela Wielkanocna B

Komentarze biblijne i liturgiczne, propozycje śpiewów, homilie, Biblijne konteksty i inne.

więcej »

Szukaj z nami Światła nadziei

Adwent z Wiara.pl 2004 Spis treści

II niedziela Adwentu

Z czym przychodzimy? Z butną deklaracją (Iz 11,1-10; Ps 72; Rz 15,4-9; Mt 3,1-12)

W mowie potocznej „głos wołającego na pustyni”, bywa rozumiany zamiennie z „grochem rzucanym o ścianę”. A jednak głos Jana Chrzciciela był głosem bardzo skutecznym: ciągnęły do niego tłumy, ludzie wyznawali grzechy, nawracali się. Czemu? Na czym polegała wyjątkowość Jana? Skąd jego tak wielki wpływ na ludzi?

Myślę, że zdecydował o tym autentyzm jego powołania prorockiego: „A i ty dziecię, prorokiem Najwyższego zwać się będziesz, bo pójdziesz przed obliczem Pana, przygotować Mu drogi” (Łk 1,76), po drugie Jan poznał Tego, którego poprzedza, Mesjasza, jeszcze przed swoim narodzeniem (patrz Łk 1,41-45). Wreszcie jeszcze przed narodzeniem wzrastał wśród błogosławieństw. Razem z matką, Elżbietą, słuchał Hymnu Maryi, wielbiącego Boga - Magnificat (Łk 1,46-55). Jakże bardzo różnią się dzieci, które już w łonie matek doświadczają miłości i słyszą słowa dobre, słowa błogosławieństwa, od tych, które przychodzą na świat wśród nienawiści, przekleństw i bluźnierstw... Powołany na proroka Jan od samego początku wzrastał w Bożej atmosferze dobroci, miłości, prawdy i błogosławieństw.

O wszystkim, co przeżył przed swoim publicznym wystąpieniem, Jan daje świadectwo. Dla Mesjasza, którego ma wprowadzić na świat, porzuca wygodne i dostatnie życie w domu ojca, kapłana jerozolimskiej świątyni: „Sam Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej, przepasane pasem na biodrach, a za pokarm służyły mu szarańcza i miód leśny” (Mt 3,4). Surowym, skromnym życiem, świadczył o prawdziwości swego powołania i o doniosłości misji Poprzednika Pańskiego. Tak jak dziś, tak też w czasach Świętego Poprzednika Pańskiego, ludzie bardziej potrzebowali świadków niż nauczycieli. Nie zrażały ich twarde słowa Proroka: „Plemię żmijowe, kto wam pokazał jak ujść przed nadchodzącym gniewem... nie myślcie, że możecie mówić: Abrahama mamy za ojca...” (Mt 3,7-9).

Dziś każdy z nas przychodzi nad Jordan (gdzie Jan udzielał chrztu nawrócenia). Z czym przychodzimy? Z butną deklaracją: jestem chrześcijaninem, katolikiem, prawosławnym, ewangelikiem... dzieckiem Bożym? Cóż znaczą te deklaracje w zestawieniu z naszym życiem? W jakim stopniu fakt chrztu ma realny wpływ na moje życie? Jak pogodzisz udział w zbawczych dobrach, jakie Chrystus przekazał Kościołowi, ze swoją pychą, z szukaniem na co dzień rozwiązania swych problemów poza Chrystusem, u wróżek, magów, w horoskopach, u szarlatanów „lekarzy” co uzdrawiają nieboską mocą? Jak pogodzisz swój chrzest z ciągłym poszukiwaniem mądrości, prawdy i dobra u rozmaitych guru, którzy odrzucają, szydzą, pogardzają Chrystusem? Jak pogodzę z Ewangelią swoją wyniosłą obojętność na bóle i kłopoty bliźnich? Jak pogodzisz swój chrzest ze zgodą na aborcję, eutanazję, na łamanie jakichkolwiek zasad wyrosłych z Bożego Prawa?...

„Już siekiera do korzenia drzew przyłożona.... drzewo nie wydające dobrych owoców zostanie wycięte i w ogień wrzucone” (Mt 3,10). Czy nie przerażają te słowa? To do mnie i do ciebie wypowiada je Św. Jan...

Dobrze, że na mojej drodze stanął ktoś, kto pokazał mi, jak ujść przed nadchodzącym gniewem (ojciec, matka, przyjaciel, ktoś całkiem nieznajomy). Dobrze, że tu jestem, nad Jordanem, że ostre słowo Jana, jak miecz, przeszywa moją duszę i serce. Oby ten ból mojej duszy wydał owoce godne nawrócenia, zanim przyjdzie Ten, który chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem (por. Mt 3,11)

Kościół naucza:

Ukierunkowanie eschatologiczne Eucharystii „wyraża i wzmacnia komunię z Kościołem zbawionych w niebie”. Nie przypadkiem anafory liturgii wschodniej i łacińskie modlitwy eucharystyczne przypominają z czcią Maryję, zawsze Dziewicę, Matkę naszego Pana i Boga Jezusa Chrystusa, Aniołów, świętych Apostołów, Męczenników i wszystkich Świętych. Ten wymiar Eucharystii zasługuje na podkreślenie: gdy sprawujemy ofiarę Baranka, uczestniczymy w liturgii niebiańskiej i jednoczymy się z niezliczonym tłumem, który woła: «Zbawienie w Bogu naszym, Zasiadającym na tronie i w Baranku» (Ap 7,10). Zaiste, Eucharystia jest bramą nieba, która otwiera się na ziemi. Jest promieniem chwały niebieskiego Jeruzalem, który przenika cienie naszej historii i rzuca światło na drogi naszego życia.
(Jan Paweł II, Ecclesia de Eucharistia, 19)

Kościół modli się:

I ja wołam do Ciebie, Panie, Boże Abrahama, Boże Izaaka, Boże Jakuba, Boże Izraela, który jesteś Ojcem Pana naszego Jezusa Chrystusa, Boże, który z wielkiego miłosierdzia swego miałeś w nas upodobanie, abyśmy Cię poznali, który stworzyłeś niebo i ziemię, który panujesz nad wszystkim, który jesteś jedynym i prawdziwym Bogiem, ponad którym nie ma innego Boga, udziel nam przez Pana naszego Jezusa Chrystusa również panowania Ducha Świętego. Użycz każdemu, tę księgę czytającemu, aby Cię poznał, boś Ty sam tylko Bogiem. Niech każdy wzmocni się w Tobie i trzyma się z dala od heretyckich, odwracających od Boga i bezbożnych myśli.
(św. Ireneusz z Lyonu, Wyznanie wiary)

Adoracja Najświętszego Sakramentu:

Duszo moja, wolno ci wpatrywać się w tę jedność Trojga i samej uczestniczyć w tej wspólnocie serc - jeśli nie wzrokiem, to wiarą. Boże mój, wierzę, iż wówczas rozwarło się na ziemi uczestnictwo w sprawach niebiańskich, które już nigdy nie będzie odebrane. Obowiązkiem i szczęściem moim jest, abym sam w to uczestnictwo wstąpił. Obowiązkiem jest i szczęściem moim być w harmonii z ową tak przejmującą muzyką, która wtedy zaczęła rozbrzmiewać. Udziel mi takiej łaski, która - tylko ona - może sprawić, iż będę tę muzykę słyszał i rozumiał, aby przemknęła mnie całego, Niech dusza moja oddycha razem z Jezusem, Maryją i Józefem. Niechaj żyję w ukryciu, poza światem i poza myślą o świecie, z Nimi razem. Pragnę zwracać ku Nim oczy w smutku i w radości, żyć i umrzeć w błogiej jedności z Nimi.
(J.H. Newman)

«« | « | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | » | »»

Tydzień z Wiara.pl

V Niedziela Wielkanocna

Jedno z Chrystusem. Komentarze do liturgii i modlitwa wiernych

Trwać w Chrystusie, czyli co?

Garść uwag do czytań na V niedzielę wielkanocną roku B z cyklu „Biblijne konteksty”.

		Dzisiaj: 26.04.2024
	
			«
		
			»
		Kwiecień 2024
	
				N
				P
				W
				Ś
				C
				P
				S
			
											31
				
											1
				
											2
				
											3
				
											4
				
											5
				
											6
				
											7
				
											8
				
											9
				
											10
				
											11
				
											12
				
											13
				
											14
				
											15
				
											16
				
											17
				
											18
				
											19
				
											20
				
											21
				
											22
				
											23
				
											24
				
											25
				
											26
				
											27
				
											28
				
											29
				
											30
				
											1
				
											2
				
											3
				
											4
				
											5
				
											6
				
											7
				
											8
				
											9
				
											10
				
											11