Papieskie intencje na kwiecień

Pierwsza z nich to: „Aby wielu młodych ludzi potrafiło odpowiedzieć na powołanie Chrystusa i naśladować Go w kapłaństwie i w życiu zakonnym”. Papież często zachęca, by prosić Boga o tę łaskę, tak ważną dla życia i misji Kościoła. Każdego roku czyni to przy okazji Światowego Dnia Modlitw o Powołania. Obchodzi się go w IV Niedzielę Wielkanocną, która w bieżącym roku przypada pod koniec tego miesiąca (29 kwietnia). W ubiegłoroczną Niedzielę Dobrego Pasterza, 15 maja, przed południową modlitwą maryjną Regina caeli Benedykt XVI nawiązał do Ewangelii z Mszy tego dnia:

„Postawę owczarni wobec Dobrego Pasterza św. Jan Ewangelista ukazuje za pomocą dwóch szczególnych czasowników: słuchać i naśladować. Te słowa określają podstawowe cechy charakterystyczne tych, którzy w życiu idą za Panem. Przede wszystkim słuchanie Jego słowa, z którego rodzi się i którym karmi się wiara. Tylko ten, kto wsłuchuje się w głos Pana, jest w stanie rozeznać we własnym sumieniu słuszne decyzje, aby postępować zgodnie z wolą Boga. Ze słuchania bierze początek bowiem naśladowanie Jezusa: postępujemy jako uczniowie po usłyszeniu i przyjęciu w swym wnętrzu nauczania Mistrza, aby żyć nim na co dzień”.

Ojciec Święty przytoczył też swoje przesłanie, jakie co roku wydaje z okazji Dnia Powołań.

„W orędziu wystosowanym na ten Światowy Dzień podkreśliłem, że powołanie spełnia się wtedy, gdy człowiek uwalnia się «od własnej woli i od swojej idei samorealizacji, aby zjednoczyć się z inną wolą — wolą Bożą, pozwalając, by ona go prowadziła». Również w obecnym czasie, w którym istnieje niebezpieczeństwo, że głos Pana zostanie przytłumiony przez liczne inne głosy, każda wspólnota kościelna jest powołana do wspierania powołań do kapłaństwa i życia konsekrowanego i troszczenia się o nie. Ludzie zawsze bowiem potrzebują Boga, także w naszym świecie technologicznym, i zawsze będą potrzebni pasterze, którzy głoszą Jego słowo i dzięki którym ludzie spotykają Pana w sakramentach”.

Dwa lata temu w Niedzielę Dobrego Pasterza 25 kwietnia 2010 r. przed modlitwą maryjną Papież mówił o potrzebie świadectwa.

„Pierwszą formą świadectwa, która budzi powołania, jest modlitwa, jak pokazuje nam przykład św. Moniki, która dzięki pokornym i usilnym modlitwom do Boga otrzymała tę łaskę, że jej syn Augustyn został chrześcijaninem. On sam napisał: «Nie mając wątpliwości, wierzę i twierdzę, że za sprawą jej modlitw Bóg usposobił mnie do tego, bym niczego nie przedkładał nad dotarcie do prawdy, niczego innego nad to nie pragnął, o niczym innym nie myślał, niczego innego nie miłował» (De ordine II, 20, 52). Dlatego zachęcam rodziców do modlitwy o to, by serca ich dzieci otworzyły się na słuchanie Dobrego Pasterza i by «każde, najmniejsze nawet ziarno powołania stało się kwitnącym drzewem, pełnym owoców dla dobra Kościoła i całej ludzkości» (Orędzie na 47. Światowy Dzień Modlitw o Powołania). Jak możemy usłyszeć głos Pana i go rozpoznać? W nauczaniu apostołów i ich następców: w nim słyszalny jest głos Chrystusa, który nawołuje do jedności z Bogiem i do pełni życia, jak czytamy w Ewangelii św. Jana: «Moje owce słuchają mojego głosu. Idą one za Mną, a Ja daję im życie wieczne. Nie zginą na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki» (10, 27-28). Tylko Dobry Pasterz troszczy się z ogromną czułością o swoją owczarnię i broni jej przed złem, i jedynie w Nim wierni mogą pokładać całkowitą ufność”. ... possono riporre assoluta fiducia”.

„Módlmy się za powołanych do kapłaństwa i życia zakonnego, aby idąc za głosem Dobrego Pasterza, świętością życia i posługi dawali przekonujące świadectwo wiary”.

Z kolei Benedykt XVI poleca nam intencję misyjną. W kwietniu mamy się modlić, „aby zmartwychwstały Chrystus był znakiem niezawodnej nadziei dla mieszkańców kontynentu afrykańskiego”. Problemy Czarnego Lądu często powracają w papieskich wypowiedziach. Przed trzema laty Ojciec Święty zwołał specjalne zgromadzenie synodalne dla Afryki. 25 października 2009 r. podczas Mszy w bazylice watykańskiej na zakończenie tego już drugiego „afrykańskiego” Synodu Biskupów wezwał Kościół tego kontynentu do wejścia na drogę nowej ewangelizacji. Pociąga to za sobą wezwanie do pojednania, warunkującego zaprowadzenia sprawiedliwych relacji między ludźmi i trwałego pokoju z poszanowaniem każdego człowieka i narodu.

„W tej trudnej misji ty, Kościele pielgrzymujący w Afryce trzeciego tysiąclecia, nie jesteś sam. Jest z tobą poprzez modlitwę i konkretną solidarność cały Kościół katolicki, a z nieba towarzyszą ci afrykańscy święci i święte, którzy swoim życiem, niekiedy uwieńczonym męczeństwem, dali świadectwo całkowitej wierności Chrystusowi. Bądź dobrej myśli! Wstań, kontynencie afrykański, ziemio, która przyjęłaś Zbawiciela świata, kiedy jako dziecko musiał z Józefem i Maryją szukać schronienia w Egipcie, aby ocalić życie przed prześladowaniem przez króla Heroda. Przyjmij z nowym entuzjazmem orędzie Ewangelii, aby oblicze Chrystusa mogło oświetlić swoim blaskiem rozliczne kultury i języki zamieszkujących cię ludów. Kościół, składając w ofierze chleb Słowa i Eucharystii, zobowiązuje się także do działania przy pomocy wszelkich dostępnych środków, aby żadnemu Afrykaninowi nie zabrakło chleba powszedniego”.