II Niedziela Wielkanocy

Wstęp do liturgii

Miłosierdzie Boże, to miłość, która jest bezinteresowna i  żaden człowiek nie potrafi fizycznie, ani matematycznie podać wagi tej miłości. Ona jest niezgłębiona i niepojęta przez żaden ludzki umysł.

Gromadząc się dziś przy stole słowa i stole Ciała Chrystusa, chcemy jeszcze bardziej uświadomić sobie prawdę, że Bóg jest miłością. Ta miłość przewyższa każdą ludzką miłość. Miłość Boża ofiaruje wszystko co ma, nie zostawia sobie niczego. Bóg przecież tak umiłował świat, że dał nam swojego Syna Jednorodzonego, aby stał się ofiarą przebłagalną za nasze grzechy, ale nie tylko za nasze, ale i całego świata.

Podczas sprawowania tej Eucharystii, Bóg Ojciec ponowi dla nas wielkie dzieło swojej miłości, którego dokonał w swoim Synu Jezusie Chrystusie. Niech ta Ofiara, będzie dla nas wezwaniem, abyśmy na miłość Bożą odpowiedzieli miłością z naszej strony.

Za brak miłości w naszym życiu do Boga i człowieka przeprośmy teraz Stworzyciela, abyśmy z czystymi sercami mogli złożyć tę Najświętszą Ofiarę Eucharystyczną.       

Wstęp do liturgii słowa

Przyjmując słowo Boże, jednocześnie przyjmujemy miłość Stwórcy. Miłość Boża uzdrawia i oczyszcza z grzechu tego, który z wiarą przyjmie Jego słowo. W słowie Bożym możemy odkryć źródło nie tylko miłości, ale i Bożego miłosierdzia, które tak bardzo potrzebne jest dzisiaj nam i całemu światu.

Liturgia słowa dzisiejszej niedzieli ukazuje nam prawdę, że misja Jezusa została dopełniona. W Ewangelii wg św. Jana usłyszymy posłanie przez Jezusa uczniów, którzy mają kontynuować dalej misję Zbawiciela. Mają tak, jak Jezus głosić życie, miłość i miłosierdzie. Mają związywać i rozwiązywać ludzkie sumienia i ukierunkowywać je na Boga.

Przyjmijmy z wiarą słowo Boga, które daje życie.

Modlitwa wiernych

Napełnieni nadzieją przyszłej chwały, prośmy Naszego najlepszego Ojca, bogatego w miłosierdzie w intencjach naszych i całego świata:

1. „Jezus wszedł, stanął pośrodku i rzekł do nich: Pokój wam!”.

2. „Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam”.

3. „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”.

4.  „Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: Widzieliśmy Pana”.

5. „Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ, i nie włożę  ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę”.

6. „Pan mój i Bóg mój!”.

7. „Błogosławieni, którzy nie wiedzieli, a uwierzyli”.

Panie Boże, Ty jesteś wielki i czynisz cuda. Przyjmij modlitwy, jakie w Twoim Duchu do Ciebie zanosimy. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

Przed prefacją

Niech nasze serca pełne wdzięczności wyśpiewają Bogu bogatemu w miłosierdzie pieśń dziękczynienia za Jezusa Chrystusa, który złożył Ofiarę Miłości na drzewie Krzyża, tylko po to, aby udowodnić nam nieskończone miłosierdzie Boże.  

Przed rozesłaniem

Błogosławieństwo Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego niech spocznie na nas tutaj obecnych i pomaga w pielgrzymce życia. Niech wszczepi w nasze serca miłość do Boga i ludzi, której tak bardzo dziś potrzeba.