Nowy krzak ognisty

 
Takie pogrzeby znamy bardzo dobrze: we wszystkich czasach i na wszystkich miejscach ziemi w pośpiechu, na uboczu, ukradkiem chowa się nędzarzy samotnych, zmarłych, których ludzie się wstydzą, ofiary zabójstw politycznych. Taki był właśnie pogrzeb Chrystusa, lecz niewielki, towarzyszący Zmarłemu orszak był iście królewski: Matka, wierni uczniowie, pobożne kobiety i Nikodem, kiedyś uczeń bojaźliwy. Idąc w żałobnym orszaku zaczyna rozumieć słowa życia usłyszane pewnej nocy, bez świadków, od Człowieka, który dzisiaj umarł: ,,Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego, Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony” ( J 3, 16 – 17 ).

Ojcze nasz….

Gdy ulegnie śmierci ciało,
obleczone wieczną chwałą
dusza niech osiągnie raj.

Amen.