„Tak kamienowali Szczepana, który modlił się: «Panie Jezu, przyjmij ducha mego!» A gdy osunął się na kolana, zawołał głośno: «Panie, nie poczytaj im tego grzechu»„”.

To odpowiedź Szczepana na dar, który otrzymał. Dar życia wiecznego, który ofiarował mu przez swojego Syna dobry Bóg. Syn się za nas ofiarował. Przyjmując ludzką naturę, a potem umierając za nas na krzyżu. Cóż dziwnego, że za ten dar Szczepan w zamian ofiarowuje swoje życie?

To normalna droga chrześcijanina. Niekoniecznie zaraz umrzeć dla swojego Mistrza. Bo przecież niekoniecznie takiej ofiary ktoś będzie się domagał. Ale na pewno trzeba dla Jezusa oddawać swoje życie dzień po dniu, kropla po kropli. Ufając Mu całym sercem i kochając, jak On kochał...

Oddać życie stając przed różnymi namiestnikami i królami naszych czasów. Stając wobec presji panującej mody czy opinii zgodnej z tym, co nazywa się dziś polityczną poprawnością. A także stając wobec konieczności powiedzenia „nie” swoim bliskim. Bóg się za nas ofiarował. My możemy choć w niewielkim stopniu odpłacić Mu tym samym.

Modlitwa

Dobra restauracja. Wokół mnie wielu ludzi. Przeżegnać się w sumie mogę. Ale jak tu odważyć się na chwilę modlitwy, kiedy wydaje się, że wszyscy mnie widzą?

Szczepan mnie zawstydza. On oddał za Ciebie życie. Ja wstydzę się, co o mnie pomyśli ktoś, kto zobaczy, że pobożnie odmawiam zwyczajną modlitwę przed jedzeniem. A przecież w niej zawarta jest zwykła wdzięczność. To dzięki Twojej łaskawości, Boże, mam to wszystko. Czemu mam ukrywać, że to wiem?