Niedziela to nie weekend

2. NIEDZIELA

a.Chrześcijanie - dostrzegając wyjątkowość nowej epoki rozpoczętej przez Chrystusa - postanowili świętować odpoczynek pierwszego dnia po szabacie, w którym dokonało się zmartwychwstanie Pana. W świetle tej tajemnicy sens świętowania szabatu zostaje odzyskany, ubogacony i w ukazany w pełni, w chwale, która jaśnieje na obliczu zmartwychwstałego Chrystusa. „Dla nas – powie św. Grzegorz Wielki - prawdziwym szabatem jest osoba naszego Odkupiciela, Pana naszego Jezusa Chrystusa” (Epist. 13,1). Radość, z jaką w pierwszy szabat dziejów Bóg przyglądał się stworzeniu wydobytemu z nicości, odtąd wyrażać będzie radość, z jaką Chrystus objawił się swoim uczniom w niedzielę Wielkanocy (J 20,19-23).

Niedziela staje się duszą całego tygodnia a sercem niedzieli jest uczestnictwo w Eucharystii, która stanowi źródło i szczyt życia chrześcijańskiego. Z pewnością Msza święta stanowi najważniejszy i centralny punkt po chrześcijańsku przeżywanej niedzieli, tej „małej Wielkanocy”. Świętując niedzielę i uczestnicząc w pełny sposób w Eucharystii - to znaczy, przyjmując Słowo Boże i Ciało Pana - umacniamy w nas życie nieśmiertelne i „przygotowujemy” szczęśliwą wieczność w niebie. Doświadczenie Pana Boga w górach, nad oceanem nigdy nie będzie porównywalne z doświadczeniem Boga podczas Mszy św., ponieważ we Mszy św. Chrystus jest obecny rzeczywiście, sakramentalnie.

O tej niedzieli tak pisał prymas Stefan Wyszyński: „Niedziela, to „dzień Pański”, dzień Boży, a nie dzień nasz, w którym by nam wolno było robić, co chcemy i spędzić go wedle swego upodobania. Należyte ustosunkowanie się do tego dnia, tak ze strony jednostki, jak i całej społeczności wiernych, jest fundamentalnym kamieniem, na którym wznosi się i opiera ład Boży. Bez chrześcijańskiej niedzieli życie chrześcijańskie pocznie zamierać i gasnąć, bo święcenie dnia Pańskiego jest jawnym wyznaniem wiary, jest owym oddaniem Bogu, co Bożego, czego domaga się Chrystus od swoich wyznawców” (List pasterski - czerwiec 1950).

Benedykt XVI w Mediolanie - podczas VII Światowego Spotkania Rodzin - wspominał niedziele spędzane ze swoimi rodzicami i rodzeństwem. Mówił, że dzisiaj, gdy jest już w podeszłym wieku i coraz częściej zaczyna się zastanawiać, jak będzie „tam”, po drugiej stronie, to marzy, by było tak, jak z rodzicami w domu rodzinnym. „Chcę, by w niebie było jak w domu z rodzicami...”.