Droga Miłosierdzia

STACJA XIV – GRANICA

„A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go (…) Twój brat powrócił.”

Jezus w grobie jest i daleko i blisko od Zmartwychwstania. Trzy dni, których jeszcze nie widać – zresztą, trzy dni, których wcale nie będzie. Chcieć dobrze przeżyć Jego Drogę to jednak nie uciekać od grobu. Od pochowanych nadziei. Od łez, które trudno otrzeć. Od drzwi, których nie da się otworzyć. Jest coś, czego nie mogę zrobić. Kiedy to zrozumiemy przychodzi do nas Bóg i cicho szepce: Jestem.

Boże, który płoniesz, ale się nie spalasz, Boże, który Jesteś i się pojawiasz, spraw, abyśmy nie zamykali na Ciebie naszej Nadziei. Spraw, abyśmy nie płakali, że kamień za ciężki, ale szukali Anioła, który go odsunie. Spraw, abyśmy nie uciekali od naszych grobów – bo w nich dajesz nowe życie…