Wielki Tydzień i Wielkanoc 2005

Jeśli Chrystus zmartwychwstał (Dz 10,34a.37-43; Ps 118; Kol 3,1-4 lub 1 Kor 5,6b-8; Sekwencja; 1 Kor 5,7b-8a; J 20,1-9)

Można się zastanawiać nad prawdziwością takiej czy innej religii. Każda może przecież zawierać garść prawdy o Bogu, wiele z nich powołuje się na jakieś objawienia, a my, nieporadni poszukiwacze, nie jesteśmy w stanie ogarnąć Nieogarnionego. Jednak jest coś, co chrześcijan stawia w zupełnie innej sytuacji. Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa.

Jeśli rzeczywiście zmartwychwstał, to dokonał rzeczy niesłychanej. Bo nikomu przedtem i nikomu potem nie udało się pokonać śmierci. Tylko On pokonał śmierć. Ludzkości szukającej w obliczu nieuchronnej śmierci sensu istnienia, po raz pierwszy zabłysło światło nadziei.

Niektórzy chcieliby dziś sprowadzić fakt zmartwychwstania do powstania w Apostołach samej tylko wiary, że On rzeczywiście żyje, że zwyciężył. Autentyczne powstanie z martwych nie mieści się w ich głowach. Ale prawda jest dużo bardziej przekonująca. Uczniowie Pana naprawdę zobaczyli pusty grób, oni naprawdę widzieli Go zmartwychwstałego. Przecież jedli z Nim i pili. Dobra Nowina o zbawieniu to nie wymysł ich obolałego po śmierci Mistrza umysłu. To prawda, którą usłyszeli i zobaczyli. To prawda, której dotykały ich ręce. Dla tej prawdy poświęcili całe swoje życie.

Dzięki zwycięstwu Chrystusa nadzieja jaśnieje także dla mnie. Choć każda chwila przybliża mnie nieuchronnie do dnia mej śmierci, wiem, że życie zmienia się, ale się nie kończy. Gdy nadejdzie czas, moja nieśmiertelna dusza na powrót przyodzieje się w ciało. Na zawsze już będę szczęśliwy z moimi braćmi i siostrami w nowym, lepszym świecie.

Modlitwa poranna

Gdyby nie Twoje zmartwychwstanie, Panie Jezu, życie nie miałoby sensu. Wiem, że moje jest jasne i pogodne. Wiem, że jest wokół mnie wielu ludzi znacznie mniej szczęśliwych, a są i tacy, którym ból zdaje się odbierać zmysły. Ale życie każdego z nas, bez wyjątku, byłoby jedną wielką rozpaczą, gdyby nie nadzieja na nowe, lepsze. Dzięki Twojemu zmartwychwstaniu możemy ze spokojem patrzeć na niepowodzenia, klęski i przemijanie, a radość życia nabiera smaku nieśmiertelności. Bo żyjąc tu, na ziemi, w mroku i cieniu śmierci, możemy cieszyć się już promieniami słońca, które nie zna zachodu.